تأثیر سبک‌های شوخ‌طبعی بر شایستگی اجتماعی در ارتباطات بین‌فردی سازمانی

Abstract

امروزه ارتباط بین‌فردی اثربخش، از عوامل کلیدی موفقیت سازمان‌ها به­شمار می­رود؛ بنابراین، باید شایستگی اجتماعی را- که لازمة ارتباط­های بین‌فردی اثربخش است- بررسی و تحلیل کرد. شوخ‌طبعی یک راهبرد رایج ارتباطی است که نقش مهمی در شایستگی اجتماعی و ارتبا­ط­های بین‌فردی دارد. این پژوهش، تأثیر سبک‌های شوخ‌طبعی کارکنان بر شایستگی اجتماعی آن‌ها در ارتباط­های بین‌فردی سازمانی را بررسی می­کند. پژوهش حاضر کاربردی است و با توجه به اهدافش، توصیفی- همبستگی به­شمار می­رود. جامعة آماری این پژوهش، تمامی کارکنان استانداری خراسان شمالی هستند که از میان آن­ها، با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده، 68 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامة سبک‌های شوخ‌طبعی مارتین و همکاران و پرسشنامة شایستگی اجتماعی بورمسترت و همکاران است. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون خطی ساده و چندگانه و نیز مقایسة میانگین جامعة آماری تجزیه و تحلیل شده‌اند. نتایج نشان می­دهد که سبک‌های شوخ‌طبعی، بر شایستگی اجتماعی مؤثرند. سبک‌های شوخ‌طبعی پیوندی و خودارتقایی، بر شایستگی اجتماعی تأثیر مثبت و سبک‌های شوخ‌طبعی تهاجمی و خودزنی بر آن تأثیر منفی دارند و ترکیب آن­ها شایستگی اجتماعی را تعیین کرد. همچنین میزان استفادة کارکنان از سبک‌های شوخ‌طبعی و نیز سطح شایستگی اجتماعی آن‌ها متوسط به بالاست.