عرفان ابن سینا در آثار فرانسویان دو سدۀ اخیر

Abstract

در قرن نوزدهم با پیدایش مکتب های ادبی در فرانسه و توجه به آثار ادبی و عرفانی<br />مشرق زمین، کار نویسندگان و مترجمان رسائل و نوشته های ابن سینا آغاز شد. آن ها<br />ابن سینا را ابن سینای ارسطویی که ناقل میراث ارسطویی و نوافلاطونی به غرب بود<br />می شناختند.<br />فرانسویان این پرسش را مطرح کردند که چرا ابن سینای ارسطویی به نگرش های<br />عرفانی پرداخته است. آن ها با طرح این مسئله که آیا می توان بین این دو جریان فکری<br />وحدتی ایجاد کرد یا نه، در آثارشان به سه گونه نظریه مبادرت ورزیدند. گروهی تلاش<br />کردند تا پیوندی بین آثار عرفانی او با نگرش ها و نوشته های فلسفی بیابند و گروهی از<br />محققان دربارۀ شخصیت و آثار عرفانی او تردیدی نکردند و با صراحت گفتند که<br />ابن سینا در آثارش از مراحل سیر و سلوک عارفانه و مکاشفاتی ذکر می کند که قالبی<br />رمزگونه و استعاری دارد که نشان از تجربۀ شخصی و عملی اش می باشد، و گروه سوم<br />او را فیلسوفی ارسطویی معرفی کردند که صرفاً ناقل سخنان صوفیان و عارفان بوده<br />است. ما در این مقاله توصیف و تحلیل این سه دیدگاه خواهیم پرداخت.