امنیت منطق های و کارکرد رژیم اعتمادسازی

Abstract

سیاست اعتمادسازی ب هعنوان پارادایم صریح سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در کی دهه گذشته و رفتار غالب<br />ایران پس از پایان جنگ ایران و عراق و اعلام سیاست تن شزدایی، توانست تأثیر ب هسزایی در ارتقای جایگاه منطق های<br />ایران بر جای گذارد. این سیاست که اکنون راهبرد اصلی ایران در تأمین امنیت منطق ها یاش م یباشد، پیشتر در مناطق<br />دیگری چون اروپا، امر کیای جنوبی و شرق آسیا تجربه شده است و پس از آغاز جنگ سرد اول بار برای حدود دو دهه<br />تا پایان آن جنگ و کی دهه پس از آن کیی از پارادای مهای اصلی کشورهای قاره اروپا و امر کیای شمالی بود. این رژیم<br />با کنفرانس امنیت و همکاری اروپا در اجلاس هلسینکی آغاز گردید و تأثیر و کارآیی خود را در امنیت منطق های اروپا<br />ب هجای گذاشت و الگویی برای رژیم امنیتی سایر مناطق شد. در اروپا سیاست اعتمادسازی ب هصورت مشتاقان های از<br />سوی کشورهای درگیر آن منطقه پیگیری شد و کلیه کشورها در دور ههای مختلف آن حضور یافتند و مقررات، اصول،<br />هنجارها و روی ههای تصمی مگیری آن را پذیرفتند و برای ابراز شفافیت، ب هنظار تهای پی شبینی شده تن دادند و کی<br />رژیم امنیتی منطق های ایجاد کردند.<br />در این مقاله ضمن مروری بر اصول و مبانی رژیم امنیتی و اعتمادسازی اقدامات و سیاس تهای اعتمادسازی، در<br />سازمان امنیت و همکاری اروپا و تأثیر آن مورد بررسی قرار م یگیرد تا نقشه راهی برای ایجاد رژیم اعتمادسازی در<br />سایر مناطق امنیتی جهان باش، زیرا اعتمادسازی پس از تأثیرگذاری بر ابعاد روانی و شناختی رهبران کشورها، نیازمند<br />ایجاد سا زوک‌ارها و توجه ب هملاحظات خاص خویش است.