مقایسه‏ی استرس والدگری، شادکامی و انعطاف‎پذیری شناختی مادران دارای فرزند کم‌توان‌ذهنی و ناتوان یادگیری

Abstract

پژوهش حاضر با هدف مقایسه‌ی میزان استرس والدگری، شادکامی و انعطاف‌پذیری‌شناختی مادران دارای فرزند کم‌توان‌ذهنی و ناتوان‌ یادگیری انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع علّی-مقایسه‌ای بود. کلّیه‌ی مادران دارای فرزند کم‌توان‌ذهنی و ناتوان ‌یادگیری مدارس استثنایی شهر رشت در سال 95-1394 جامعه‌ی آماری این پژوهش را تشکیل می‌دادند که از میان آنها با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس 100 مادر (50 مادرِ داری فرزند کم‌توان‌ذهنی و 50 مادرِ دارای فرزند ناتوان یادگیری) به عنوان نمونه انتخاب شده و به پرسش‌نامه‌‌ی استرس والدگری آبیدین، پرسش‌نامه‌ی شادکامی آکسفورد و پرسش‌نامه‌ی انعطاف‌پذیری شناختی دنیس و واندروال پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس چندمتغیری استفاده شد. یافته‌ها نشان داد که بین میزان استرس والدگری، شادکامی و انعطاف‌پذیری شناختی بین دو گروه از مادران تفاوت معناداری وجود دارد (01/0P<). بدین صورت که میزان استرس والدگری مادران دارای فرزند کم‌‌توان‌ذهنی بیشتر، و میزان شادکامی و انعطاف‌پذیری شناختی‌شان کمتر از مادران دارای فرزند ناتوان یادگیری بود. بنابراین، می‏توان نتیجه گرفت که نوع ناتوانی فرزند بر روی ویژگی‌های روان‌شناختی مادران‏شان تأثیرگذار است؛ به نوعی که مادران دارای فرزند کم‌توان‌ذهنی استرس بیشتر و شادکامی و انعطاف‌پذیری شناختی کمتری نسبت به مادران دارای فرزند ناتوان یادگیری دارند.