اثربخشی آموزش سازماندهی فضایی- زمانی و آگاهی واجی بر سطح خواندن و نوشتن دانش‌آموزان مبتلا به اختلال‌های یادگیری

Abstract

پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش سازماندهی فضایی- زمانی و آگاهی واجی بر سطح خواندن و نوشتن دانش­آموزان مبتلا به اختلال­های یادگیری کلاس اول دبستان شهرستان کرج بود. جامعه‌ی آماری این پژوهش کلیه‌ی دانش­آموزان مبتلا به اختلال یادگیری شهر کرج در سال تحصیلی 92-91 بود. پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی بود و به لحاظ روش، شبه آزمایشی از نوع پیش­آزمون-پس­آزمون دو گروهی بود. با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی تعداد 30 دانش‌آموز دختر و پسر از پایه‌ی اول تحصیلی دبستان انتخاب و در دو گروه آزمایش وکنترل (15 نفر در هر گروه) به عنوان نمونه‌ی پژوهش حاضر، به‌صورت مساوی گمارش شدند. ابزار پژوهش حاضر، آزمون تشخیص نارساخوانی شیرازی و نیلی پور بود. به مظور تحلیل داده­ها، از روش آماری کوواریانس چند متغیری استفاده شد. تحلیل داده­ها نشان داد آموزش سازماندهی فضایی- زمانی و آگاهی واجی بر سطح خواندن و نوشتن دانش‌آموزان مبتلا به اختلال­های یادگیری مقطع اول دبستان، مؤثر بود و هم­چنین این تأثیر در دختران بیشتر از پسران بود. بنابراین می­­توان گفت برنامه‌ی آموزش خواندن با کیفیت بالا و هدفمند با ایجاد فرصت‌های یکسان و مناسب برای یادگیرندگانی که در سطوح مختلف یادگیری قرار دارند، زمینه را برای پیشرفت آنها فراهم می­سازد.