اثربخشی آموزش یادگیری خودتنظیمی بر خودکارآمدی و رضایت از زندگی در دانش‌آموزان دارای اختلال ریاضی

Abstract

هدف این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش یادگیری خودتنظیمی بر خودکارآمدی و رضایت از زندگی دانش‌آموزان دارای اختلال ریاضی بود. این مطالعه‌ی تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه‌ی آماری پژوهش شامل کلیه‌ی دانش‌آموزان پسر دوره‌ی راهنمایی شهرستان بهشهر می‌باشد. نمونه‌ی پژوهش40 نفر(20نفر گروه آزمایش و 20نفر گروه کنترل) دارای اختلال ریاضی بود که از میان دانش‌آموزان دوره‌ی راهنمایی شهرستان بهشهر انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از آزمون تشخیصی ریاضی کی‌مت، پرسش‌نامه‌ی خودکارآمدی کودکان و نوجوانان موریس و پرسش‌نامه‌ی رضایت از زندگی داینر و همکاران استفاده شد. آموزش یادگیری خودتنظیمی برای گروه آزمایش در 8 جلسه به مدت 2 ماه ارائه گردید. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش یادگیری خودتنظیمی خودکارآمدی و رضایت از زندگی دانش‌آموزان دارای اختلال ریاضی را به‌طور معنی‌داری افزایش می‌دهد. این یافته‌ها حاکی است که آموزش یادگیری خودتنظیمی روش مؤثری برای ارتقای کیفیت زندگی دانش‌آموزان مبتلا به اختلال ریاضی می‌باشد.