مقایسه ی باورهای خودکارآمدی و انگیزه ی پیشرفت در میان دانش آموزان با و بدون ناتوانی یادگیری

Abstract

هدف این مطالعه، مقایسه ی باورهای خودکارآمدی و<br />انگیزه ی پیشرفت در میان دانشآموزان با و بدون ناتوانی<br />یادگیری بود. این پژوهش از نوع مقطعی- مقایسهای است.<br />جامعه ی آماری این پژوهش شامل کلیه ی دانشآموزان مقطع<br />ابتدایی(دختر و پسر) با و بدون ناتوانیهای یادگیری شهر اردبیل<br />در سال 1390 بود. آزمودنیهای پژوهش، 40 نفر از دانشآموزان<br />با ناتوانی یادگیری بودند که با استفاده از روش نمونهگیری<br />تصادفی طبقهای انتخاب شدند و 40 نفر از دانشآموزان عادی<br />به شیوه ی همتاسازی(براساس سن، جنس، پایه ی تحصیلی،<br />مدرسه و پایگاه اقتصادی- اجتماعی) انتخاب شدند. ابزار مورد<br />استفاده در این پژوهش، پرسشنامه ی خودکارآمدی عمومی شرر<br />و همکاران و پرسشنامه ی انگیزه ی پیشرفت هرمنس بود. نتایج<br />نشان داد که بین دو گروه از دانشآموزان در باورهای<br />خودکارآمدی و انگیزه ی پیشرفت تفاوت معناداری وجود دارد.<br />بدین معنا که دانشآموزان با ناتوانی یادگیری بهدلیل سطوح<br />پایین انتظارات از خود، سطوح پایینی از باورهای خودکارآمدی<br />و انگیزه ی پیشرفت را تجربه میکنند. این نتایج تلویحات مهمی<br />در زمینه ی آموزش و خدمات مشاورهای این دانشآموزان دارد.