بررسی نقش عامل تکرار در انسجام خشی به خطبه های نهج البلاغه براساس الگوی انسجام هلیدی و حسن/خلیل پروینی،علیرضا نظری
چکیده
هلیدی و حسن معتقدند متن، واحدی معنایی و دارای عواملی است که بدان انسجام[1] می بخشند و آن را از نامتن متمایز میکنند. ازنظر این دو زبانشناس، عوامل ایجادکنندۀ انسجام عبارتاند از: ارجاع، حذف، جایگزینی، ادات پیوندی و انسجام واژگانی. انسجام واژگانی، خود شامل دو مقولۀ همآیی و تکرار است. تکرار یک واژه به صورتهای لفظی و معنایی، بهمیزان زیادی آن را در کانون متن قرار میدهد و همچنین باعث پیوستگی جمله های متن بهدلیل وجود عنصری مشترک بین آنها میشود. نهج البلاغه نیز به عنوان یک متن اثرگذار دینی، از وجود این عامل مهم انسجامی خالی نیست؛ اما کارکرد این عامل در متن این کتاب گرانقدر، ازجنبههایی متعدد قابل بررسی است. محوریت واژۀ «الله»، زبان استعاری، تعدد موضوعهای خطبهها و شیوۀ خاص تکرار، از کارکردهای ویژۀ عامل تکرار در نهج البلاغه است؛ همچنین ترادف (هممعنایی) به عنوان گونهای از تکرار، در ایجاد انسجام واژگانی و تداوم متنی در خطبه های این کتاب، کارکرد و اهمیتی خاص دارد. [1]. Cohesion
کلید واژگان
نهج البلاغهانسجام
تکرار
ترادف
شماره نشریه
10تاریخ نشر
2014-04-211393-02-01
ناشر
دانشگاه الزهراAlzahra University
سازمان پدید آورنده
دانشگاه تربیت مدرساستادیار و عضو هیأتعلمی گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه بین‌المللی امام خمینی (ره)
شاپا
2008-88332538-1989
