ویژگی­های خلأ نحوی در زبان فارسی /منصور شعبانی

Abstract

ویژگی­های خلأ نحوی در زبان فارسی منصور شعبانی [1] تاریخ دریافت: 30/8/90 تاریخ تصویب: 20/5/92 چکیده این مقاله درصدد توصیف ویژگی­های خلأ نحوی در زبان فارسی بر اساس مطالعات انجام‌شده در این زمینه در سایر زبان­هاست. با بررسی خلأ نحوی در زبان فارسی درمی‌یابیم که خلأ نحوی در زبان فارسی دارای شباهت­ها و تفاوت‌هایی با خلأ نحوی در سایر زبان‌هاست. ویژگی­های بارز خلأ نحوی در زبان فارسی عبارتند از: وجود رابطۀ تقابلی بین عناصر باقی‌مانده در همپایۀ خلأدار و عناصر متناظر در همپایۀ پیشین، امکان حذف برخی از عناصر درون گروه فعلی به‌همراه فعل، تکریری بودن خلأ نحوی، ضرورت توازن آرایش سازه­ای در بند مرجع و بند خلأدار، امکان وقوع خلأ نحوی در ساخت­های تفضیلی و هم‌چنین امکان وقوع آن در جایگاه میانی همپایۀ دوم و ضرورت همسانی مشخصه­های زمان و عدم ضرورت مشخصه­های مطابقه در همپایه­ها. واژه‌های کلیدی: خلأ نحوی، تقابل، بند خلأدار، باقی‌مانده، توازن [1] استادیار زبان‌شناسی همگانی، دانشگاه گیلان؛ mansour_shabani225@yahoo.com