پاسخ عملکرد رشد جوجه‌های گوشتی تغذیه شده با مکمل اسیدهای آلی، آنتی بیوتیک، پروبیوتیک و پری بیوتیک، تحت شرایط تنش حرارتی

Abstract

تعداد 160 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی، با 5 تیمار آزمایشی، 4 تکرار و 8 قطعه جوجه در هر تکرار از سن 7 تا 42 روزگی استفاده شدند. جیره‌ها بر پایه ذرت سویا تنظیم گردید. مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک در طول دوره آزمایش و بازده لاشه، وزن نسبی مربوط به صفات لاشه در پایان دوره آزمایش اندازه­گیری شد. تیمارهای آزمایشی شامل: تیمار1- شاهد (جیره پایه)، تیمار2- آنتی­بیوتیک اکسی تتراسایکلین (150 گرم در تن)، تیمار3- مکمل تجاری اسیدهای آلی ارگاسید (3/0درصد جیره)، تیمار4- پروبیوتیک پروتکسین (150 گرم در تن) و تیمار 5- پری بیوتیک مانان الیگوساکارید (2 کیلوگرم در تن) بود. جوجه­های تغذیه شده با جیره حاوی مکمل اسیدهای آلی کمترین مصرف خوراک و بهترین ضریب تبدیل غذایی را درکل دوره نسبت به سایر تیمارها داشتند. جوجه­های تغذیه شده با جیره حاوی پروبیوتیک بیشترین افزایش عددی ­وزن بدن را در 42-22 روزگی داشتند، اما تغذیه با جیره حاوی آنتی­بیوتیک موجب افزایش غیر معنی دار وزن جوجه‌ها­ گردید. در سن 42 روزگی جوجه­های تغذیه شده با تیمار شاهد بیشترین وزن بدن و جوجه‌های تغذیه شده با جیره حاوی مکمل اسیدهای آلی کمترین میزان عددی وزن بدن را نشان دادند. وزن نسبی قلب و بال در تیمار حاوی پری بیوتیک افزایش معنی داری نشان داد (05/0P