فرسایش و تغییرات زبانی در کردی کلهری ایلامی های مقیم تهران

Abstract

یکی از ویژگی­های بارز جهان امروز، جابه­جایی و مهاجرت گستردة افراد و گروه‌ها به نقاط دیگر است. این جابه­جایی­ها پیامدهای گوناگونی به‌دنبال‌ دارند که ازجملة آن­ها می­توان به پدیدة <em>برخورد زبان‌ها</em> اشاره کرد. برخورد و تماس زبانی می‌تواند به دوزبانگی و حتّی چندزبانگی افراد یا جوامع زبانی مهاجر بیانجامد یا در گذر زمان زمینة فرسایش، تغییر یا حتّی مرگ زبان اوّل (زبان مادری) مهاجران را فراهم آورد. پژوهش حاضر فرسایش و تغییرات زبان مادری کردهای ایلامی ساکن در تهران را بررسی می­کند. هدف از این نوشتار بررسی میزان فرسایش و تغییرات زبانی از لحاظ جنسیت و گروه سنّی در میان ایلامیان مقیم ایلام و ایلامیان مقیم تهران در سطوح واژگانی و نحوی زبان کردی شاخه کلهوری می باشد. جامعۀ زبانی پژوهش حاضر را سی سخنور کلهری ساکن تهران و سی سخنور کلهری ساکن ایلام تشکیل می‌دهد. به‌همین منظور، پرسش‌نامه‌ای طرّاحی شد و پس از اطمینان از پایایی و روایی آن، در میان آزمودنی‌ها توزیع‌ شد. نتایج پژوهش نشان داد که بیشترین فرسایش و تغییرات زبانی به مهاجران گروه سنّی زیر بیست سال در تهران تعلّق دارد؛ فرسایش و تغییرات زبانی در هردو گروه، در میان زنان بیشتر از مردان صورت گرفته است و درنهایت بیشترین میزان فرسایش زبانی به سطح واژگان زبان و کمترین آن به نحو تعلّق دارد.<br /> <strong> </strong>