مقایسه میزان مالون دی آلدئید (MDA) در بزاق بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن و افراد سالم

Abstract

<strong>مقدمه:</strong><strong> پریودنتیت بیماری التهابی بافت</strong><strong>های پشتیبان دندان می باشد که در نتیجه اثر میکروارگانیسم</strong><strong>ها ایجاد شده و منجر به آسیب پیش</strong><strong>رونده و غیر قابل برگشت به لیگامان پریودنتال و استخوان آلو</strong><strong>ئ</strong><strong>ولار می شود. مهمترین عامل در ایجاد این بیماری پلاک باکتریال می باشد اگرچه سایر عوامل مانند عوامل محیطی، ژنتیک و بیماری</strong><strong>های ایمنی هم باعث پریودنتیت می شوند. پراکسیداسیون چربی پیامد اصلی استرس اکسیداتیو است و که به دنبال آن سطح مالون دی آلدئید </strong><strong>MDA</strong><strong>افزایش می یابد. هدف از این مطالعه مقایسه میزان مالون دی آلدئید در بزاق بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن با افراد سالم بود. </strong><br /> <strong>مواد و روش</strong><strong>ها:</strong><strong> در این مطالعه، 30 بیمار مبتلا به پریودنتیت مزمن از بخش پریوی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد و 30 فرد سالم انتخاب شدند. به کمک </strong><strong>Spitting method</strong><strong> نمونه بزاق تحریک نشده افراد هر دو گروه جمع آوری شد. سطح </strong><strong>MDA</strong><strong> در نمونه های بزاق با استفاده از دستگاه اسپکتروفوتومتر با روش رنگ سنجی اندازه گیری گردید. داده ها با استفاده از آزمون </strong><strong><em>t</em></strong><strong> مستقل، من ویتنی و کای دو تجزیه و تحلیل شدند (05/0</strong><strong>α=</strong><strong>). </strong><br /> <strong>یافته</strong><strong>ها:</strong><strong>میزان مالون دی آلدئید در بیماران مبتلا به </strong><strong>پریودنتیت مزمن ب</strong><strong>ه </strong><strong>طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل سالم بود</strong><strong> (001/0</strong><strong><em>P</em></strong><strong><</strong><strong>).</strong><br /> <strong>نتیجه گیری:</strong><strong>نتایج این مطالعه نشان داد که بررسی سطح </strong><strong>MDA</strong><strong> در بزاق می تواند به عنوان یک بیومارکر مناسب در پیش بینی و تشخیص بیماری های پردودنتال عمل کند و ممکن است نقش مهمی در پاتولوژی پریودنتیت داشته باشد.</strong>