بررسی اثر سمیت بافتی آمالگام و مینرال تری اکساید اگریگیت در محیط کشت رده سلولی فیبروبلاست موشی L929

Abstract

<strong>مقدمه:</strong> <strong>در بسیاری از درمان</strong><strong>های اندودنتیک از جمله جراحی های رتروفیل جهت تصحیح پرفوراسیون ها، از موادی استفاده می شود که در مجاورت نسج زنده قرار می گیرند و بنابراین بایستی دارای سازگاری بافتی و عدم سمیت سلولی باشند. این ویژگی ها باعث افزایش فرآیند ترمیم می گردند.</strong> <strong>از میان بسیاری از مواد معرفی شده، آمالگام سالیان زیادی مورد استفاده قرار گرفته است و دارای سمیت سلولی کمی بوده است.</strong><strong> مینرال تری اکساید اگریگیت </strong><strong>(</strong><strong>MTA</strong><strong>) ماده نسبتاً جدیدی است که با خاصیت سازگاری نسجی بالا و تحریک روند سمنتوژنز معرفی گردیده است.</strong> <strong>هدف از این مطالعه مقایسه سمیت سلولی آمالگام و </strong><strong>MTA</strong><strong>بر روی محیط کشت ساول های فیبروبلاست </strong><strong> L₉₂₉</strong><strong>توسط میکروسکوپ نوری بود. </strong> <strong>مواد و روش ها: </strong> <strong>در این مطالعه آزمایشگاهی ابتدا سلول های فیبروبلاست موشی </strong><strong>L₉₂₉</strong><strong>در فلاسک های </strong><strong>cc</strong><strong>50 کشت سلولی، کشت داده شدند و سپس رقتهای مختلف از آمالگام و </strong><strong>MTA</strong><strong> در حالت تازه مخلوط شده </strong><strong>(Fresh)</strong><strong> و سخت شده </strong><strong>(Settled)</strong><strong> به مدت 24 ، 48 ، 72 ساعت، 4 و 6 روز در محیط کشت </strong><strong>(DMEM)</strong><strong> و در</strong><strong>مجاورت با سلول های </strong><strong>L₉₂₉</strong><strong></strong><strong>قرار گرفتند. سپس وضعیت سلول ها از نظر کیفی و مورفولوژی سلولی مورد ارزیابی قرار گرفتند. </strong> <strong>یافته ها:</strong> <strong>در بررسی انجام شده برروی سلول های </strong><strong>L₉₂₉</strong><strong> توسط میکروسکوپ </strong><strong>invert</strong><strong>، آمالگام در حالت تازه مخلوط شده، اثر سیتوتاکسیسیتی متوسطی در غلظت </strong><strong>Neat</strong><strong> داشت و این اثر به صورت مهار پرولیفراسیون مشاهده شد، در حالیکه </strong><strong>MTA</strong><strong> در حالت تازه مخلوط شده اثر سیتوتاکسیسیتی بسیار کمی را نشان داد. این مواد در حالت سخت شده اثر سیتوتاکسیک نداشتند.</strong> <strong>نتیجه گیری: </strong> <strong>با توجه به ارزیابی کیفی انجام شده </strong><strong>MTA</strong><strong> نسبت به آمالگام سازگاری بافتی بیشتری داشت و می‌تواند در مجاورت بافت های همبند زنده استفاده گردد. </strong>