مقایسه تاثیر کاربرد موضعی کاپسایسین، زوستریک و مرفین در تکمیل بی حسی دندانهای دارای پالپ آماسی که با بی حسی‌های رایج کاملاً بی حس نمی شوند.

Abstract

مقدمه عدم دستیابی به بیحسی در دندانهای با پالپ آماسی، یک مشکل کلینیکی مهمی، عموماٌ برای دندانپزشکان و به خصوص متخصصین معالجه ریشه بوده است. کاپسایسین و زوستریک، باعث تخلیه ماده P از الیاف عصبی و توقف انتقال پیام عصبی می‌شود و بطور آشکار فعالیت عصبی A-delta و C-type را مختل می‌کند. مرفین نیز که سردسته داروهای ضد درد مخدر است، با اتصال به رسپتورهایش در محیط آماسی و تاثیر برروی کانالهای وابسته به ولتاژ و افزایش هدایت پاسیم، موجب اختلال در هدایت عصبی شده و اثر ضددردی و بی حس کنندگی موضعی خود را نشان می‌دهد.⁽¹⁾ هدف از این مطالعه مقایسه میزان تاثیر موضعی کاپسایسین، زوستریک و مرفین در تکمیل بی حسی دندانهای با پالپ آماسی بوده است که به تزریق اضافی بی حسی موضعی، پاسخ ضعیفی داده اند. مواد و روش‌ها در این تحقیق، 60 بیمار که علی رغم پاسخ مناسب به تزریق بی حسی موضعی به هنگام تهیه حفره دسترسی، درد داشتند انتخاب شدند. تمام بیماران یک تا سه تزریق بیحسی لیدوکائین 2% با اپی نفرین _000/80/¹، دریافت می‌کردند. یکی از سه ماده کاپسایسین، زوستریک یا مرفین، در زمان بروز درد بر روی عاج تراشیده شده و یا پالپ اکسپوز گذاشته می‌شد و بعداز 10-5 دقیقه، شدت درد به هنگام کار ثبت می‌گردید. با جمع آوری اطلاعات، آنالیز آماری به کمک تستهای wilcoxon و kruskal-wallis انجام شد. یافته‌ها بهترین نتیجه متعاقب کاربرد زوستریک برروی پالپ اکسپوز بدست آمد، به صورتی که در 2/88% موارد، بیماران پس از کاربرد موضعی زوستریک، پاسخ بی دردی می‌ دادند و یا تزریق کمکی بی حسی داخل پالپ را می‌توانستند تحمل کنند. (P<0.05) نتیجه‌گیری با توجه به نتایج حاصله به نظر می‌آید جهت تسهیل نفوذ داروهای موثر در تکمیل بی حسی پالپ از طریق عاج باید استفاده از مواد دهیدراته کننده و باز کننده توبولهای عاجی نظیر الکل و اسیدفسفریک قبل از کاربرد موضعی این داروها برروی عاج مورد بررسی قرار گیرد.