بررسی شیوع پوسیدگی دندانی در کودکان مبتلا به دیابت تحت پوشش مرکز تحقیقات دیابت خراسان در سال 1381

Abstract

<strong>مقدمه</strong> <strong>:</strong> <strong> </strong>بیماری دیابت بدلیل ایجاد خشکی دهان و افزایش میزان قند خون ممکن است باعث افزایش شیوع پوسیدگی و بدلیل محدودیت مصرف قند در رژیم غذایی میتواند باعث کاهش شیوع پوسیدگی دندانی گردد هدف از این مطالعه تعیین شیوع پوسیدگی دندانی در کودکان مبتلا به دیابت و مقایسه آنها با کودکان سالم همگون می باشد. <strong>مواد و روش</strong> <strong>ها</strong> <strong> :</strong> افراد مورد مطالعه به روش نمونه گیری در دسترس و به صورت دو گروه مورد و شاهد انتخاب شدند . گروه مورد شامل 68 کودک مبتلا به دیابت نوع 1 در محدوده سنی 18-5 سال بود که همگی تحت پوشش مرکز تحقیقات دیابت خراسان قرار داشتند . گروه کنترل شامل 68 کودک سالم مراجعه کننده به بخش ارتدنسی دانشکده دندانپزشکی مشهد که در همان طیف سنی قرار داشتند و از نظرجنس و طبقه اجتماعی مشابه گروه مورد بودند، مورد معاینه و بررسی قرار گرفتند. جمع آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه ، پرونده پزشکی و معاینه صورت گرفته است. ایندکس DMFT و dmft در هر یک از بیماران بررسی گردید و در نهایت داده ها توسط تستهای آماری من و یتنی، تی تست، ‌آنالیز واریانس یکطرفه و همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. <strong>یافته ه</strong><strong>ا :</strong>

میا نگین DMFT در گروه مبتلا به دیابت 7/4±5/4 و در گروه شاهد 0/4±7/5بود. میا نگین dmft در گروه مبتلا به دیابت 1/3±4/5 و در گروه شاهد 7/2±1/5 بود.

<strong>نتیجه گیری </strong><strong>:</strong> نتایج عمده حاصل از یافته های این تحقیق نشان داد که شیوع پوسیدگی در دندانهای دائمی در افراد دیابتی در مقایسه با گروه همگون سالم به طور معنی داری پایین تر است، اما شیوع پوسیدگی در دندانهای شیری بین دو گروه دیابتی و سالم اختلاف معنی داری نشان نمی دهد.