تاثیر کامپازیت قابل جریان به عنوان لاینر زیر ترمیم آمالگام در استحکام شکست دندانهای خلفی اندو شده

Abstract

<strong>مقدمه : </strong> ترمیم های چسبنده در دندانهای خلفی بعد از درمان ریشه میتوانند باعث افزایش استحکام دندان گشته و در ضمن کاهش ریزنشت ترمیم را بهمراه داشته باشند. هدف از این مطالعه ارزیابی تاثیر کامپازیتهای قابل جریان بعنوان یک لاینر و همچنین یک فاکتور اسپلینت کننده داخلی در استحکام شکست دندانهای مولر درمان ریشه شده بعد از ترمیم با آمالگام بود. <strong>مواد و روش ها : </strong> در این مطالعه که به صورت موازی و مداخله گرانه انجام شد، مقاومت به شکست دندانهای مولر درمان ریشه شده بررسی گردید که دارای تهیه حفرات کلاس II سه سطحی (MOD) و کلاس II سه سطحی بهمراه کوتاه نمودن کاسپهای لینگوال بودند. هر گروه براساس نوع ترمیم به چهار زیرگروه تقسیم شد : 1 و 2 ) Tetric flow و آمالگام با و بدون پست پیش ساخته 3 و 4 ) کوپالایت و آمالگام با و بدون پست پیش ساخته. گروه کنترل شامل دندانهای مولر سالم و دست نخورده بود. بعد از ترمیم، نمونه ها برای 24 ساعت در درجه حرارت 37 درجه و 100% رطوبت نگهداری شدند و سپس دندانها مستعد 000/500 سیکل جویدن بهمراه استرس حرارتی (°c5 و °c55) گشتند. آنالیز آماری داده ها به توسط آنالیز واریانس و دانکن با ضریب اطمینان 95% انجام شد. <strong>یافته ها : </strong> دو عامل پست و تهیه حفره به طور معنی داری از نظر آماری بر یکدیگر تاثیر متقابل داشتند (P<0.05). به این معنی که بدون وجود پست ترمیم هایی که کاسپ را پوشش داده بودند باعث افزایش استحکام شکست دندان شدند. پست و تتریک فلو هر کدام به تنهایی تاثیری بر استحکام شکست دندانها نداشتند. گروه کنترل نسبت به گروههای آزمایشی بالاترین میزان استحکام شکست را دارا بود (P<0.05). <strong>نتیجه گیری : </strong> در بیمارانی که دچار اکلوژن مناسب هستند کوتاه کردن کاسپهای لینگوال و سپس ترمیم با آمالگام بدون استفاده از پین داخل کانال میتواند روش مناسبی بحساب آید.