نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorسرگلزایی, ناصرfa_IR
dc.contributor.authorمحتشم, نوشینfa_IR
dc.contributor.authorعرب, حمیدرضاfa_IR
dc.contributor.authorمعین تقوی, امیرfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T03:34:36Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T03:34:36Z
dc.date.available1399-07-09T03:34:36Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T03:34:36Z
dc.date.issued2009-05-22en_US
dc.date.issued1388-03-01fa_IR
dc.date.submitted2013-08-27en_US
dc.date.submitted1392-06-05fa_IR
dc.identifier.citationسرگلزایی, ناصر, محتشم, نوشین, عرب, حمیدرضا, معین تقوی, امیر. (1388). بررسی هیستولوژیک استخوان بازسازی شده در دو تکنیک کشش کال استخوانی و پیوند استخوانی اتوژن در گوسفند. مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد, 33(1), 41-46. doi: 10.22038/jmds.2009.1290fa_IR
dc.identifier.issn1560-9286
dc.identifier.issn2008-2347
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22038/jmds.2009.1290
dc.identifier.urihttp://jmds.mums.ac.ir/article_1290.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/243540
dc.description.abstractمقدمه: میزان موفقیت ایمپلنت های قرار داده شده در تکنیک های عریض کردن ریج بستگی به کیفیت استخوان بازسازی شده دارد، بنابراین جهت اثبات این امر نیاز به بررسی هیستولوژیک این روش ها است. این مطالعه به منظور مقایسه هیستولوژیک استخوان بازسازی شده در دو تکنیک دیسترکشن استخوانی و پیوند استخوانی اتوژنوس که جهت عریض کردن ریج استفاده شده است انجام گردید. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت Pilot بر روی نواحی بی دندانی فک گوسفند (Dental pad) انجام شد. در قسمت قدامی یک طرف مندیبول گوسفند روش دیسترکشن استخوانی و در طرف دیگر فک تکنیک پیوند استخوانی اتوژنوس انجام و قسمت های خلفی ناحیه به عنوان کنترل انتخاب شد. پس از 8 هفته از انجام تکنیک های فوق گوسفندها قربانی شدند و باز کردن مجدد محل انجام شد و بافت های استخوانی در  هر ناحیه جهت ارزیابی هیستولوژیک آماده و مقایسه هیستولوژیک انجام شد. یافته ها: در ناحیه کنترل تنها بافت استخوانی نرمال مشاهده شد و هیچگونه شواهدی مبنی بر وجود بافت فیبروزه یا غضروف وجود نداشت. در ناحیه پیوند ترابکول های استخوانی به صورت لاملار همراه با نواحی Resting با بافت فیبروزه کمتر و غیر فعال مشاهده شد. آماس در این ناحیه به صورت مزمن متوسط و در بعضی نواحی شدید بود. در ناحیه دیسترکشن ترکیبی از استخوان Woven و لاملار بالغ دیده شد که در استرومایی از الیاف کلاژن و عروق خونی و فیبروبلاست های درشت و فعال قرار داشتند. میزان آماس نسبت به ناحیه پیوند کمتر بود. در بعضی از قسمت ها غضروف نیز وجود داشت. نتیجه گیری: علیرغم  وجود بعضی مزایا برای  پیوند اتوژنوس،  ولی به علت داشتن  مشکلات تکنیکی  برداشتن پیوند و  وجود تحلیل استخوان  در دوره ترمیم و داشتن تصویر هیستولوژیک ضعیف در مقایسه با دیسترکشن، تکنیک استئوژنزیس دیسترکشن می تواند به عنوان تکنیک مناسب جهت افزایش ضخامت استخوانی بکار برده شود.fa_IR
dc.format.extent940
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهدfa_IR
dc.publisherMashhad University of Medical Sciences, School of Dentistryen_US
dc.relation.ispartofمجله دانشکده دندانپزشکی مشهدfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Mashhad Dental Schoolen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22038/jmds.2009.1290
dc.subjectدیسترکشن استخوانیfa_IR
dc.subjectپیوند استخوان اتوژنوسfa_IR
dc.subjectبررسی هیستولوژیکfa_IR
dc.titleبررسی هیستولوژیک استخوان بازسازی شده در دو تکنیک کشش کال استخوانی و پیوند استخوانی اتوژن در گوسفندfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار گروه پریودانتیکس دانشکده دندانپزشکی و مرکز تحقیقات دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهدfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار گروه آسیب شناسی دهان، فک و صورت دانشکده دندانپزشکی و مرکز تحقیقات دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهدfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار گروه پریودانتیکس دانشکده دندانپزشکی و مرکز تحقیقات دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهدfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار گروه پریودانتیکس دانشکده دندانپزشکی و مرکز تحقیقات دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهدfa_IR
dc.citation.volume33
dc.citation.issue1
dc.citation.spage41
dc.citation.epage46


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد