مصرف مکمل کورکومین پس از فعالیت شدید برونگرا چه تأثیری بر برخی از شاخص‌های آسیب عضلانی و کوفتگی تأخیری دارد؟

Abstract

هدف: کورکومین یک ماده ضدالتهابی و آنتی‌اکسیدانی است. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر مکمل کورکومین بر شاخص‌های آسیب عضلانی ناشی از فعالیت شدید برون‌گرا در مردان جوان سالم و فعال می‌باشد. روش‌شناسی: ده مرد جوان سالم و فعال به‌طور داوطلبانه در این مطالعه متقاطع شرکت کردند. آزمودنی‌ها به‌طور تصادفی و با الگوی دوسویه کور با گروه کنترل به دو گروه دارونما و کورکومین تقسیم شدند. پس از اولین خون‌گیری، آزمودنی‌ها یک جلسه فعالیت اسکات شدید انجام دادند. بلافاصله پس از فعالیت، خون‌گیری دوم انجام ‌شد و سپس آزمودنی‌ها 150 میلی‌گرم کورکومین و یا دارونما مصرف نمودند. 24، 48 و 72 ساعت بعد مجدداً خون‌گیری صورت گرفت. پس از یک دوره بازیافت دوهفته‌ای مراحل ذکرشده مجدداً با تعویض مکمل کورکومین و دارونما در آزمودنی‌ها مجدداً انجام پذیرفت. آنزیم‌های کراتین کیناز (CK) و بیلی روبین خون به‌عنوان شاخص‌های آسیب عضلانی اندازه‌گیری شدند. میزان احساس درد (VAS)، دامنه حرکتی مفصل زانو (ROM) و ادم بافتی نیز در تمامی مراحل مورد اندازه‌گیری قرار گرفتند. یافته‌ها: آنزیم CK 24 ساعت پس از فعالیت در گروه کورکومین کاهش معنی‌داری نشان داد (05/0P