اثر ال-آرژنین بر استرس اکسیداتیو-نیتروزاتیو احتمالی ناشی از فعالیت ورزشی حاد در کبد موش نر ویستار

Abstract

هدف: : هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر مکمل دهی ال-آرژنین بر تغییرات استرس اکسیداتیو-نیتروزاتیو احتمالی ناشی از فعالیت ورزشی حاد در کبد موش بود. روش‌شناسی: 32 سر موش صحرایی نر با وزن تقریبی ( g210-160) به‌صورت تصادفی به چهار گروه کنترل، ورزش حاد (E)، مکمل ال- آرژنین (Arg) و ورزش حاد+مکمل ال-آرژنین (E+Arg)، تقسیم شد. ال- آرژنین به میزان 02/0 رژیم غذایی به دو گروه Arg و E+Arg طی 30 روز گاواژ شد. برای اعمال فعالیت ورزشی حاد دو گروه E و E+Arg با سرعت 16-26متر بر ثانیه، به مدت 1 ساعت و یا تا رسیدن به واماندگی بر روی تردمیل مخصوص دویدند. بافت‌برداری 1 ساعت پس از فعالیت ورزشی حاد صورت گرفت. جهت محاسبة نسبت اکسیدان-آنتی اکسیدان، وضعیت اکسیدانی تام و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی تام، به ترتیب با روش‌های FRAP وFOX-1 اندازه‌گیری شد. میزان نیتریک اکساید از روش گریس اندازه‌گیری شد. برای مقایسه میانگین‎ها آزمون آنالیز واریانس یک‌طرفه (ANOVA) استفاده شد. یافته‌ها: میانگین بالانس اکسیدان/آنتی‌اکسیدان گروه‌های کنترل،ورزش حاد، مکمل، مکمل + ورزش حاد به ترتیب 49/4±65/3، 12/0±91/0، 04/0±92/0 و 09/0±91/0 به‌دست‌آمده است. با وجود بیشتر بودن میانگین گروه کنترل نسبت به گروه‌های دیگر، ولی نتایج تحلیل واریانس نشان می­دهد این تفاوت معنی‌دار نیست. همچنین میزان نیتریک اکساید موش­های گروه کنترل با میانگین 31/6±01/9 از سه گروه دیگر بیشتر است، اما نتایج تحلیل واریانس نشان می­دهد تفاوت معنی‌داری بین میزان نیتریک اکساید موش­های گروه کنترل با هر یک از سه گروه آزمایش وجود ندارد. نتیجه‌گیری: طبق یافته‌های تحقیق حاضر، نسبت اکسیدان-آنتی اکسیدان (TAC/TOS) و همچنین میزان نیتریک اکساید 1 ساعت پس از ورزش حاد و به دنبال مصرف مکمل ال-آرژنین در هیچ‌یک از گروه‌ها تغییر معنی‌داری نداشت.