مختصری پیرامون تابع تولید نئوکلاسیک

Abstract

مکتب نئوکلاسیک بر وضع و موقعیت فرد تأکید دارد و تصریح می کند که افراد (مصرف کنندگان و تولید کنندگان) یکدیگر را در بازار ملاقات می کنند. در طرف عرضه امکان جایگزینی عوامل تولید ودر طرف تقاضا امکان جایگزینی بین کالاها وجود دارد. در تابع تولید نئو کلاسیک سرمایه و کار به عنوان نیروهای تعیین کننده سطح تولید و توزیع درآمد بین دریافت کنندگان دستمزد ودریافت کنندگان سود (بهره) به کار برده می شوند. شایان توجه است که مفهوم سنتی سرمایه این است که آن شامل ابزار تولید شده نظیر ماشین آلات می گردد. ولی چنین مفهومی در تابع تولید نئوکلاسیک مشاهده نمی شود. زیرا در تحلیل های این مکتب پیرامون تابع تولید، سرمایه «داده شده» فرض می شود و لذا به بخش مولدی که سرمایه (ماشین آلات و کالاهای سرمایه ای مورد نیاز) را تولید می کند اشاره ای نمی شود. بی تردید، اگر سرمایه «داده شده» فرض نشود، تحلیل مکتب نئوکلاسیک پیرامون تابع تولید با مشکل شکاف زمان و غیرخطی بودن رابطه دستمزد- سود (بهره) مواجه خواهد شد. از طرف دیگر، در نظر گرفتن سرمایه به مثابه یک مجموع ارزش (برخوردی که در تابع تولید نئوکلاسیک مشاهده می شود) مستلزم آن است که واحدی برای برآورد ارزش سرمایه فیزیکی پیدا کنیم که مستقل از قیمت های نسبی و توزیع درآمد بین دریافت کنندگان دستمزد و دریافت کنندگان سود (بهره) باشد. ولی این غیرممکن است که بتوان یک حجم فیزیکی سرمایه که ارزش آن مستقل از دستمزد و سود (بهره) باشد تصور کرد.<br /> هدف از این مقاله، که شامل چهار قسمت است، تحلیل تابع تولید نئوکلاسیک می باشد. در بخش اول، چارچوب و اصول اساسی مکتب نئوکلاسیک توضیح داده می شود. بخش دوم به تحلیل سرمایه به مثابه یک عامل تولید «داده شده» (آنطور که در تابع تولید نئوکلاسیک معمول است)، ابزار تولید شده و یک مجموع ارزش می پردازد. در بخش سوم، تابع تولید نئوکلاسیک، که در آن سرمایه هم به صورت فیزیکی و هم به صورت ارزشی در نظر گرفته می شود، مورد تحلیل قرار می گیرد. بالاخره در بخش چهارم نتیجه گیری و خلاصه بحث ارائه می گردد.