استعاره مفهومی رویش در معارف بهاء ولد

Abstract

در مقاله حاضر استعاره‌های رویشی در معارف بهاء ولد براساس الگوی استعاره مفهومی توصیف و تحلیل شده‌اند. استعاره‌های رویشی شامل مواردی است که در آنها از اصطلاحات حوزه گیاهان و روییدنی‌ها برای مفهوم سازی مفاهیم انتزاعی استفاده می‌شود. نگاشت مرکزی این استعاره ‎ ‌ها به صورت «هستی و وجود، گیاه است» معرفی شده است؛ زیرا در جهان‌بینی بهاء، مهم‌ترین مفاهیم شناختی؛ یعنی خدا، جهان و انسان در قالب قلمروهای رویشی تصویر شده است. از آنجا که در نظریه معاصر، استعاره در خدمت فهم و شناخت انسان قرار می‌گیرد، در این مقاله با تحلیل و توصیف این استعاره‌ها در معارف بخشی از دیدگاه‌های مهم بهاء ولد در مسائل عرفانی و کلامی از قبیل وحدت وجود، جبر و اختیار، تجلی و رؤیت مورد بررسی قرار گرفته است که گستره این استعاره، بازتابی از باورهای شخصی و محیط زیستی بهاء ولد است.