تأثیر خطای بینایی بر یادگیری یک مهارت حرکتی پرتابی در کودکان

Abstract

<strong>هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر خطای بینایی بر یادگیری یک مهارت هدف‌گیری در کودکان بود. روش تحقیق از نوع نیمه‌تجربی با طرح سنجش مکرر و آزمون یادداری بود. نمونۀ آماری تحقیق 36 نفر از کودکان 10 ساله بودند که به‌صورت در دسترس انتخاب و پس از تخمین سایز هدف به سه گروه ادراک دایرۀ بزرگ‌تر، ادراک دایرۀ کوچک‌تر و گروه کنترل تقسیم شدند. ابزار مورد استفاده در این تحقیق خطای ابینگهاوس نمایش‌داده‌شده بر روی زمین و توپ تنیس برای پرتاب از بالای شانه به سمت هدف بود. روش اجرا بدین‌صورت بود که، ابتدا شرکت‌کنندگان 10 کوشش را در مرحلۀ پیش‌آزمون اجرا کردند. سپس در مرحلۀ اکتساب 6 بلوک 10 کوششی را اجرا کردند. 48 ساعت پس از آخرین جلسۀ اکتساب آزمون یادداری در 10 کوشش از آزمودنی‌ها گرفته شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها، از آزمون تحلیل واریانس مرکب با اندازه‌گیری تکراری، تحلیل واریانس یکراهه به‌همراه تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان داد که هم در مرحلۀ اکتساب و هم در مرحلۀ یادداری بین گروه‌ها تفاوت معناداری مشاهده شد که این تفاوت به نفع گروه ادراک دایرۀ کوچک‌تر بود. در کل، نتایج این تحقیق نشان‌دهندۀ تأثیر سودمند خطای بینایی بر یادگیری یک مهارت ورزشی است. بنابراین، به مربیان و دست‌اندرکاران ورزشی پیشنهاد می‌شود که از این متغیر جهت بهبود عملکردها و بهبود جلسات تمرینی استفاده کنند.</strong>