پایایی و روایی آزمون‌های بالینی عملکرد تعادلی در کم‌شنوایان با سطح شنوایی متوسط

Abstract

هدف از مطالعۀ حاضر بررسی پایایی و روایی آزمون‌های بالینی عملکرد تعادلی در کم‌شنوایان با سطح شنوایی متوسط است. در این تحقیق توصیفی - پیماشی با اندازه­گیری تکراری‏، 220 فرد کم‌شنوا با هوش طبیعی و با سطح شنوایی متوسط به‌عنوان نمونۀ آماری از کلیۀ کم‌شنوایان و ناشنوایانی که در مسابقات کشوری در شهر اراک شرکت کرده بودند، انتخاب شدند. ابزار اندازه­گیری، پرسشنامۀ هوش ناوابسته به فرهنگ کتل فرم 3 و آزمون‌های بالینی عملکرد حرکتی بود. بعد از بررسی نرمال بودن داده­ها، از آزمون‌های ضریب همبستگی درون‌طبقه­ای و بین‌طبقه­ای و تحلیل عاملی برای تجزیه‌وتحلیل داده­ها استفاده شد. یافته­ها پایایی آزمون‌های رساندن انگشت اشارۀ دست برتر (79/0=ICC) و غیربرتر (81/0=ICC) به بینی، بلند شدن از صندلی و راه رفتن (76/0=ICC) و آزمون راه رفتن پاشنه- پنجه (87/0=ICC) را نشان داد. ولی آزمون‌های ایستادن روی پای برتر و غیربرتر با چشم باز و بسته (75/0>ICC) پایا نبودند. روایی آزمون‌های بالینی عملکرد تعادلی با استفاده از تحلیل عاملی تأیید شد. به‌طور کلی آزمون رساندن انگشت اشارۀ دست برتر و غیربرتر به بینی، آزمون بلند شدن از روی صندلی و راه رفتن و آزمون راه رفتن پاشنه- پنجه به‌عنوان باثبات‌ترین آزمون موجود در ارزیابی تعادل و هماهنگی در کم‌شنوایان در نظر گرفته می‌شود.