تأثیر تداخل زمینه‌ای فزایندۀ نظام‌دار بر یادگیری برنامۀ حرکتی تعمیم‌یافتۀ متفاوت (سرویس والیبال)

Abstract

هدف از این پژوهش، بررسی اثر تداخل زمینه­ای مسدود، نظام‌دار فزاینده و تصادفی بر اکتساب، یادداری و انتقال مهارت­های والیبال مبتنی بر تغییرات در برنامۀ حرکتی تعمیم­یافته است. در واقع تحقیق حاضر با هدف پاسخ به این پرسش انجام گرفت که آیا افزایش منظم سطح تداخل زمینه­ای، بر یادگیری مهارت سرویس والیبال از آرایش مسدود یا تصادفی اثربخش­تر است. در این پژوهش 30 دانشجو (در 3 گروه 10 نفری) با میانگین سنی 4 ± 23 سال شرکت کردند. تفاوت گروه‌ها در آرایش تمرین سه نوع سرویس بود. آزمودنی­ها، در این آزمایش، مهارت سرویس پنجۀ ساده، چکشی و موجی والیبال را از فاصلۀ 9 متر از تور والیبال با آرایش‌‌‌های مختلف انجام دادند. هر شرکت‌کننده 108 تکرار از هر سرویس و در مجموع 324 کوشش طی 9 جلسه (هر جلسه 36 تکرار) انجام داد. نتایج نشان داد آرایش افزایشی، در مقایسه با تمرین تصادفی و مسدود، موجب اجرای بهتر در آزمون یادداری و انتقال شد (05 /0p<). در مجموع پیشنهاد شد برای تسهیل یادگیری چند برنامۀ حرکتی تعمیم­یافته، آرایش از تداخل کم شروع و به‌صورت تدریجی منظم به سمت تداخل زیاد برنامه­ریزی شود.

<strong> </strong>