تکانش‌گری حرکتی و یادگیری مهارت‌های پایۀ بسکتبال

Abstract

<br /> ویژگی­های تکانش­گری افراد، الگوهای حرکتی آنها را در یادگیری مهارت­های ورزشی تحت تأثیر قرار می­دهد. ازاین‌رو در این تحقیق تأثیر سطوح مختلف تکانش­گری حرکتی بر یادگیری مهارت­های پایۀ بسکتبال بررسی شد. به این منظور سه گروه 12 نفری از پسران 10 تا 12 ساله که با توجه به سطوح تکانش­گری حرکتی تعیین شده بودند، همراه گروه کنترل که به­صورت تصادفی انتخاب شده بود، در یک دورۀ آموزشی مهارت‌های پایۀ بسکتبال شرکت کردند. برای ارزیابی نتایج عملکرد افراد از آزمون­های پاس بسکتبال ایفرد (AAHPERD) و آزمون پاس هان (Hann) در مراحل پیش­آزمون، پس­آزمون، یادداری و انتقال استفاده شد. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس و تحلیل واریانس به‌ترتیب در مراحل پس­آزمون (0001/0=P) و یادداری (011/0=P) در مورد تکلیف پاس ایفرد نشان داد که همراستا با افزایش سطوح تکانش­گری حرکتی افراد، برتری شایان توجهی در اجرای این آزمون مشاهده می­شود، درحالی‌که در تکلیف پاس هان، عملکرد بهتر همراستا با کاهش سطوح تکانش­گری مشاهده شد. تفاوت­های مشاهده‌شده بین گروه­ها در مرحلۀ انتقال از نظر آماری معنا­دار نبود (P=0/112). با استناد به این یافته‌ها می­توان گفت که سطوح مختلف تکانش­گری حرکتی یکی از عوامل اصلی اثرگذار در یادگیری مهارت­های ورزشی با در نظر گرفتن مهارت­های سرعت­محور و دقت‌محور است.