ظهور فراپایداری و وسعت نواحی فراپایدار در شمشیربازان با سطوح متفاوت مهارت حرکتی

Abstract

<br /> فراپایداری ناحیۀ نسبتاً پایداری است که در آن اجزای سیستم در عین حال که شخصیت جداگانه و انعطاف‌پذیر خود را حفظ کرده‌اند، می‌توانند به‌منظور دستیابی به اهداف عملکردی حرکت به‌صورت ترکیبی نیز عمل کنند. شرکت‌کنندگان در سه گروه مهارتی (10=n)، مرحلۀ هماهنگی، مرحلۀ کنترل هماهنگی و مرحلۀ کنترل بهینه قرار گرفتند و افراد هر گروه به‌صورت دوبه‌دو با یکدیگر به مبارزه پرداختند. نتایج تحلیل خوشه­ای و روش چگالی تجربی حاکی از ظهور یک ناحیۀ فراپایداری در گروه کنترل هماهنگی (در فاصلۀ 2.270372، 1.689276)، دو ناحیۀ فراپایداری در گروه کنترل بهینه (در فواصل 1.00113699، 0.9824658 و 2.333738، 1.843131) و عدم ظهور فراپایداری در گروه هماهنگی بود. همچنین با استفاده از آزمون دوجمله‌ای نشان داده شد که نسبت استفاده از حالت­های عمل در نواحی فراپایدار در دو گروه کنترل هماهنگی و کنترل بهینه تفاوت معنا‌داری ندارد ( 4888/0P=)، ولی وسعت ناحیۀ فراپایدار در گروه کنترل هماهنگی به‌صورت معنا­داری بیشتر بود. یافته‌های این تحقیق نشان می‌دهد که سیستم حرکتی شمشیربازان بسته به سطح مهارت آنها فراپایدار بوده و وسعت نواحی فراپایدار در هر سطح متفاوت است. مربیان ورزشی می‌توانند در طراحی یادگیری و سازماندهی تمرین برای ظهور عملکردی‌ترین پاسخ‌های حرکتی فرد را به نواحی فراپایدار هدایت کنند.