تأثیر یک دوره برنامۀ آرام‌سازی بر عملکرد بازیکنان نیمه‌ماهر فوتبال

Abstract

آرام‌سازی از روش‌های بهبود عملکرد است که به‌طور عام می‌توان آن را به آرام‌سازی جسمانی و روانی دسته‌بندی کرد. به فنون آرام‌سازی روانی، اغلب به‌عنوان فنون ذهن به جسم اطلاق می‌شود، زیرا هدف این روش‎ها ایجاد آرام‌سازی از طریق ذهن است. هدف از پژوهش حاضر، تعیین تأثیر یک دوره برنامة آرام‌سازی (جسم به ذهن و ذهن به جسم) بر عملکرد بازیکنان نیمه­ماهر فوتبال بود. بدین‌منظور 39 بازیکن انتخاب و به‌صورت تصادفی به سه گروه آرام‌سازی پیشروندة عضلانی، تجسم ‌خلاق و گروه کنترل تقسیم شدند. از آزمودنی‌ها قبل از مداخلات به‌‌وسیلة‌ روش مشاهده‌ای، پیش‌آزمون گرفته شد. برنامۀ آرام‌سازی پژوهش حاضر، قرار گرفتن آزمودنی‌ها تحت دو نوع متفاوت آرام‌سازی پس از تمرینات فوتبال به ‌مدت هشت هفته بود. برای تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی، آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری تکراری و تحلیل واریانس یکطرفه استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که اثر اجرای آرام‌سازی پیشروندة عضلانی و تجسم خلاق بر مؤلفه‌های حفظ و کنترل توپ، پاس صحیح و گرفتن صحیح توپ از حریف و در کل عملکرد بازیکنان معنا‌دار بود. علاوه‌بر این، ورزشکارانی که از شیوة آرام‌سازی پیشروندة عضلانی استفاده کردند، در مقایسه با کسانی که از شیوۀ آرام‌سازی تجسم خلاق استفاده کردند، عملکرد بهتری داشتند. به‌طور کلی شیوه­های آرام‌سازی جسم به ذهن و ذهن به جسم هر کدام می­تواند به‌عنوان شیوه­ای مستقل در بهبود عملکرد ورزشکاران مؤثر باشد، اما اجرای آرام‌سازی ذهن به جسم مانند تجسم خلاق بر مهارت­هایی که به دقت و تمرکز بیشتری نیاز دارد، مؤثرتر است.