تغییر در سرعت تصویرسازی یک توالی حرکتی خودکارشده و تأثیر آن بر عملکرد ورزشی

Abstract

اجرای یک تکلیف حرکتی و تصویرسازی آن خصیصه­های موازی متعددی را نشان می­دهند. در این تحقیق، تأثیر تغییر ارادی سرعت تصاویر ذهنی یک توالی دشوار و پیچیده از تکنیک­های کاراته بر عملکرد حرکتی متعاقب ارزیابی شد. 24 داوطلب مرد (میانگین سنی: 27/5±58/24 سال) از کاراته­کاهایی که در انجام حرکات توالی خبره بودند، در پیش­آزمون شرکت کرده و سپس طی دورۀ تمرینی تکلیف حرکتی را در سه گروه زمان حقیقی، سریع و آهسته به‌ترتیب با سرعت طبیعی، سریع­تر و آهسته­تر تصویرسازی کردند. پس­آزمون نیز همانند پیش­آزمون انجام گرفت. به­منظور تجزیه‌وتحلیل داده­ها، از تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون­های<em>t</em> استفاده شد. نتایج مشخص کرد، تفاوت زمانی بین مدت تصویرسازی حرکتی و اجرای جسمانیِ گروه زمان حقیقی وجود نداشته (05/0<em>P></em>) و درحالی‌که کاهش سرعت تصویرسازی گروه آهسته نسبت به اجرای عملی پیش­آزمون خودشان معنا­دار نبوده (05/0<em>P></em>)، گروه سریع به تصاویر ذهنی خود در دورۀ تمرینی شتاب داده است (05/0<em>P<</em>). مقایسۀ پیش­آزمون و پس­آزمون توسط آزمون <em>t­ ـ­</em>همبسته نشان داد، کاراته­کاها پس از تصویرسازی زمان حقیقی و سریع، زمان عملکرد خود را بهبود داده (05/0<em>P<</em>) و تصویرسازی آهسته تأثیری بر اجرای پس­آزمون نداشته است (05/0<em>P></em>). همچنین نتایج آزمون <em>t ـ­</em>مستقل نشان داد، اختلاف معناداری بین اثر تصویرسازی زمان حقیقی و سریع وجود نداشت (05/0<em>P></em>). به‌نظر می­رسد، تصویرسازی با سرعت اعمال حقیقی و تصویرسازی سریع نسبت به تصویرسازی آهسته­ دارای مزیت در بهبود مدت زمان عملکرد هستند. می­توان نتیجه گرفت، سرعت تصاویر ذهنی در تصویرسازی حرکتی عامل مهمی است و پیشنهاد می­شود توسط ورزشکاران کنترل شود.