تعیین منابع اعتمادبه‌نفس ورزشی در ورزشکاران نخبۀ پرورش‌اندام و ارتباط آن با تصویر بدنی

Abstract

هدف تحقیق حاضر تعیین منابع اعتمادبه‌نفس ورزشی در ورزشکاران نخبۀ رشتۀ ورزشی پرورش‌اندام و ارتباط این منابع با تصویر بدنی است. شرکت‌کنندگان این تحقیق را 35 نفر از ورزشکاران شرکت‌کننده در مسابقات انتخابی تیم ملی پرورش‌اندام تشکیل می‌دادند. ابزار مورد استفاده برای جمع‌آوری اطلاعات شامل پرسشنامۀ منابع اعتمادبه‌نفس ورزشی و پرسشنامۀ خودتوصیفی بدنی بود. روش‌های آماری مورد استفاده شامل آزمون‌های کولموگروف اسمیرنوف، تی تک‌نمونه‌ای، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون تک‌متغیره با سطح معنا‌داری 05/0 بود. نتایج نشان داد که نمایش توانایی (787/0=SD و 451/6=M) مهم‌ترین منبع اعتمادبه‌نفس ورزشی در ورزشکاران نخبۀ رشتۀ پرورش‌اندام است. همچنین نتایج نشان داد که ورزشکاران رشتۀ پرورش‌اندام به لحاظ تصویر بدنی درک مثبتی از خود دارند (001/0>P و 94/31 = (82/16)t). در مورد همبستگی منابع اعتمادبه‌نفس ورزشی و تصویر بدنی نتایج حاکی از این بود که بین همۀ منابع اعتمادبه‌نفس ورزشی به‌جز تجارب مشاهده‌ای و سبک رهبری مربی با تصویر بدنی رابطۀ مثبت و معنا‌داری وجود دارد و بالاترین میزان همبستگی متعلق به نمایش توانایی با تصویر بدنی است (5920 =r,001/0 >P). همچنین نتایج نشان داد که تصویر بدنی این ورزشکاران پیش‌بینی‌کنندۀ اعتمادبه‌نفس ورزشی آنهاست (001/0,P<497/3=,t520/0=β). یافته‌های این تحقیق از مدل اعتمادبه‌نفس ورزشی ویلی حمایت می‌کند.