تأثیر خودگویی انگیزشی آشکار و نهان بر میزان درک فشار و عملکرد در فعالیت فزاینده تا حد واماندگی در کشتی‌گیران

Abstract

هدف این تحقیق بررسی تأثیر خودگویی انگیزشی آشکار و نهان بر میزان درک فشار و عملکرد در فعالیت فزاینده تا حد واماندگی در کشتی‌گیران بود. جامعۀ آماری تحقیق کشتی‌گیران ارومیه بودند که پانزده کشتی‌گیر داوطلب انتخاب شدند. تحقیق در سه جلسه و در فاصلۀ یک هفته انجام گرفت. در جلسۀ اول بدون خودگویی و در جلسات دوم و سوم خودگویی نهان و آشکار ارائه شد. همچنین از تست توان هوازی بروس استفاده شد. زمان خستگی به‌عنوان عملکرد در نظر گرفته شد. شاخص بورگ هر سه دقیقه برای سنجش واماندگی آزمودنی‌ها تعیین شد. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آنالیز واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج نشان داد که تنها خودگویی نهان بر عملکرد آزمودنی‌ها تأثیر معناداری دارد (002/0=P). همچنین خودگویی انگیزشی آشکار (001/0=P) به‌طور معناداری میزان درک فشار را در آزمودنی‌ها نسبت به خودگویی نهان کاهش داد. تفاوت معناداری بین خودگویی نهان و بدون خودگویی مشاهده نشد (121/0=P). در نهایت، خودگویی انگیزشی آشکار موجب کاهش میزان درک فشار کشتی‌گیران در فعالیت فزاینده تا حد واماندگی شد، درحالی‌که خودگویی انگیزشی پنهان موجب افزایش استقامت آزمودنی‌ها شد.