ارتباط بین چشم ساکن و عملکرد: مدت و مکان خیرگی

Abstract

چشم ساکن به‌عنوان خیرگی ویژة بینایی به مکانی از فضای حرکتی، شاخصی از کنترل حرکت درنظر گرفته می‌شود. هدف از تحقیق حاضر تعیین ارتباط مدت چشم ساکن و مکان تثبیت خیرگی با عملکرد بود. نمونة تحقیق 60 پسر راست‌دست بودند. از چارت بینایی اسنلن برای سنجش بینایی استفاده شد. تکلیف هدف‌گیری، ضربة پات گلف بود و اطلاعات بینایی از طریق عینک ردیابی حرکات چشم و اطلاعات حرکتی از طریق دوربین فیلم‌برداری ثبت شد. نتایج حاصل از آزمون ضریب همبستگی پیرسون ارتباط بین چشم ساکن و عملکرد را نشان داد. همچنین ارتباط بین مکان تثبیت خیرگی با چشم ساکن و عملکرد به‌وسیلة آزمون ضریب همبستگی اتا مشخص شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس نیز تفاوت معناداری را بین مکان‌های تثبیت بینایی در متغیرهای چشم ساکن و عملکرد نشان داد. به‌عبارتی طول مدت و مکان تثبیت بر عملکرد حرکتی مؤثر است. مؤلفه‌های بینایی می‌توانند در کنترل حرکتی نقش مؤثری داشته باشند.