رضایت و فرسودگی شغلی در میان دستیاران رشته بیماری‌های داخلی: مطالعه مقدماتی در دانشگاه علوم پزشکی مشهد

Abstract

پیش‌زمینه: برای اصلاح برنامه‌های آموزشی، بهبود کیفیت خدمات‌رسانی به بیماران و افزایش توانمندی دستیاران، لازم است فاکتورهای شغلی مؤثر مورد بررسی قرار گیرند. هدف از مطالعه حاضر بررسی ابعاد فرسودگی شغلی، رضایت شغلی و میزان خستگی در میان دستیاران رشته بیماری‌های داخلی دانشگاه علوم پزشکی مشهد بوده است. <br/>روش‌ها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی که به روش مقطعی در سال 1393 انجام شد، نمونه مورد پژوهش شامل دستیاران تخصصی رشته بیماریهای داخلی بود که به روش تصادفی ساده انتخاب شده بودند. جهت گردآوری داده‌ها از پرسش‌نامه‌ای حاوی سؤالاتی در چهار بخش شامل اطلاعات فردی، رضایت شغلی، فرسودگی شغلی (با استفاده از پرسش‌نامه مازلاک) و میزان خستگی (آزمون خواب‌آلودگی اپ‌ورث) استفاده شد. <br/>یافته‌ها: بیست و یک نفر (62% مرد) به سؤالات مطرح‌شده در نظرسنجی پاسخ گفتند. میانگین سنی پاسخ‌دهندگان 3.4 ± 33.7 سال بود. میزان رضایت شغلی در اکثر متغیر‌‌ها متوسط به پایین بود. در مجموع، 71.4% از پاسخ‌دهندگان دچار فرسودگی شغلی شدید و 23.8% دچار فرسودگی شغلی متوسط بودند. بین بعضی از ابعاد فرسودگی شغلی با رضایت شغلی ارتباط معنی‌دار معکوسی بدست آمد. میانگین امتیاز خستگی بر اساس معیار خواب‌آلودگی اپ‌ورث، 4.7 ± 10.8 بود. پنج نفر (23.8%) از پاسخ‌دهندگان خستگی زیاد را گزارش کردند. بین تعداد کشیک در ماه و میزان خستگی ارتباط معناداری وجود داشت (P = 0.048, r = 0.430). افرادی که شدت فرسودگی شغلی بیشتری داشتند، تعداد کشیک بیشتری در ماه می‌دادند، هرچند بین این دو متغیر (تعداد کشیک و فرسودگی شغلی) همبستگی معنی‌داری وجود نداشت (0.112 = P). <br/>نتیجه‌گیری: لازم به نظر می‌رسد برای بهبود کیفیت آموزش، افزایش رضایت شغلی و کاهش فرسودگی شغلی در میان دستیاران رشته بیماری‌های داخلی، بازبینی کوریکولوم آموزشی (شامل متعادل‌سازی تعداد کشیک‌ها، افزایش تقسیم کار بین دستیاران سال‌های مختلف و ...) باید مورد توجه قرار گیرد.