بررسی شکایات ارجاع شده به هیأت بدوی دادسرای انتظامی سازمان نظام پزشکی مشهد در سال‌های 1390 تا 1394

Abstract

<strong>چکیده</strong> <strong>پیش‌زمینه:</strong> بیشتر پزشکان، زندگی خود را برای نجات بیماران دردمند فدا می‌کنند و از سوی دیگر مردم نیز محرمانه‌ترین امور خود را به پزشک می‌گویند. امروزه علی‌رغم زحمات پزشکان در ارائه خدمات به بیماران متأسفانه روز به روز تعداد شاکیان افزایش می‌یابد<strong>.</strong> شکایت علیه فعالان جامعه پزشکی از سوی بیماران، معاونت غذا و دارو دانشگاه، دادگستری یا خود نظام پزشکی در زمینه تخلفات یا اداعاهای مطرح شده به دادسرای انتظامی سازمان نظام پزشکی ارائه می‌شود<strong>.</strong> هدف از مطالعه حاضر بررسی تعداد شکایات ارجاع شده به هیأت بدوی دادسرای انتظامی سازمان نظام پزشکی مشهد در سال‌های 1394-1390 در رشته‌های مختلف پزشکی و حرف وابسته و آرای صادره توسط این هیأت بود. <strong>روش‌ها:</strong> این مطالعه به صورت تحلیلی-توصیفی گذشته‌نگر در سال 1396 و بر روی پرونده‌های شکایت از خدمات پزشکی ارجاع شده به هیأت بدوی دادسرای انتظامی سازمان نظام پزشکی مشهد از ابتدای سال 1390 تا پایان سال 1394 انجام شد. داده‌ها شامل تعداد شاکایات در رشته‌های مختلف پزشکی و حرف وابسته و آرای صادره در هیأت بدوی دادسرای انتظامی سازمان نظام پزشکی مشهد بود. آمار مرتبط با تعداد شاغلین در هر رشته (پزشکی عمومی، دندانپزشکی، جراحی، ارتوپدی و زنان و زایمان) به تفکیک سال (1394-1390) نیز از واحد آمار سازمان نظام پزشکی مشهد اخذ گردید که این لیست بر مبنای اطلاعات ثبت شده افرادی بود که جهت صدور یا تمدید پرونده به سازمان نظام پزشکی مشهد مراجعه کرده بودند. داده‌های جمع‌آوری شده در نرم‌افزار Microsoft Excel نسخه 2010 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. <strong>یافته‌ها:</strong> در سال‌های 1390 تا 1394 تعداد 1294 پرونده به هیأت بدوی دادسرای انتظامی سازمان نظام پزشکی مشهد ارجاع شد. بیشترین تعداد شکایت از رشته‌های پزشکی عمومی (176 مورد)، زنان و زایمان (175 پرونده)، دندانپزشکی (124 مورد)، جراحی (122 شکایت) و ارتوپدی (120 مورد) بود. همچنین، کم‌ترین تعداد شکایت مرتبط با رشته‌های داروسازی (8 شکایت)، روانپزشکی (9 مورد)، آسیب‌شناسی (9 شکایت) و رادیولوژی (10 مورد) بود. بیشترین نسبت شکایت به تعداد شاغلین در رشته ارتوپدی در همه سال‌های مورد بررسی و کمترین نسبت مربوط به رشته پزشکی عمومی در کلیه سال‌های مورد پژوهش بود. <strong>نتیجه‌گیری:</strong> آگاهی پزشکان از قوانین درمانی و رعایت نظامات دولتی، رعایت اخلاق پزشکی، مهارت لازم و تجربه کافی پزشک و عدم استفاده از روش‌هایی که دوره‌های آموزشی آن را نگذرانده‌اند، می‌تواند در کاهش میزان قصور مؤثر باشد.