بررسی تحلیلی تطبیقی سیاوش، اوزیریس و آتیس

Abstract

در داستان شفقت برانگیز و در عین حال نغز سیاوش در شاهنامه ، با اینکه تنها روساخت<br />داستان ارائه شده، اما بقایایی از اصل اسطور ة باروران ة او همچنان در شاهنامه نمایان است .<br />سیاوش در واقع خدای نباتی و باروری ایران بوده که در پی جا به جایی و شکست اسطوره، در<br />هیأت یک شاهزاده به حماس ة ملی ر اه یافته است . در این جستار، ضمن بررسی تحلیلی -<br />تطبیقی سیاوش، اوزیریس و آتیس، این نتیجه به دست آمد که خدایانِ یادشده خویشکاری های<br />مشترکی داشته و در بسیاری از جهات همگون اند؛ به این ترتیب که هر سه خدا با طبیعت و<br />سرسبزی آن رابطه ای مستقیم دارند، هر س ة آنها الهه ای را در کنار خود دارند که زمینه ساز مرگ<br />و رستاخیز شان (زمستان و بهار ) می شود و هر سال برای باروری و سرسبزی بیشتر طبیعت،<br />آیین مرگ و رستاخیز هر سه خدا در موسم سال نو برگزار می شد.