بررسی تاثیر ملاقات برنامه ریزی شده بر اضطراب و افسردگی بیمارستانی بیماران سندرم حاد کرونری بستری در بخش مراقبت های ویژه قلبی در بیمارستان بقیه ا...(عج)

Abstract

مقدمه : اضطراب و افســردگی از مشکالت شایع بیماران سندرم کرونری حاد به هنگام بســتری در بخش مراقبت های ویژه قلبی است. با توجه به اینکه معمولاً در این بخش ها محدودیت ملاقات اعمال می شــود این مطالعه با هدف تعییــن تاثیر ملاقات برنامه ریزی شده بر اضطراب و افسردگی این بیماران انجام شده است. روش : این پژوهش از نوع نیمه تجربی است که برروی 72 بیمار بســتری در بخش مراقبت ویژه قلبی دربیمارستان بقیه الله(عج) انجام گرفت. نمونه ها با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس مبتنــی بر هدف به صورت تصادفی در دو گروه آزمون و شــاهد تقسیم شدند. برنامه ملاقات برنامه ریزی شده عبارت بود از اجرای ســه نوبت ملاقات در روز در گروه آزمــون، در مقابل یک نوبت ملاقات روتین برای گروه شاهد. اطلاعات با استفاده از پرسش نامه اضطراب و افســردگی بیمارســتانی (HADS) روز اول و سوم بستری جمع آوری گردید. نتایج: میانگین نمره اضطراب در گروه آزمون به طور معنا داری در روز سوم بستری نسبت به روز اول کاهش یافت (P =0/021) در گروه شاهد میانگین نمره اضطراب کلی در روز سوم نسبت به روز اول تغییر معناداری را نشان نداد(p=0/102). میانگین نمره افســردگی در گروه آزمون، در روز ســوم بستری نسبت به روز اول کاهش یافت (P= 0/38 ) ولی در گروه شاهد نمره افسردگی در روز سوم بستری نسبت به روز اول افزایش یافته بود (P=0/402 ). این تغییرات در هردو گروه معنا دار نبود. بحث: نتایج این تحقیــق بیانگر تاثیر مثبت ملاقات برنامه ریزی شــده در مقابــل ملاقات محــدود در کاهش ســطح اضطراب و افسردگی بیمارستانی در بیماران قلبی است بنابراین اجرای چنین برنامه های ملاقاتی در این بخشها به منظور دســتیابی به نتایج مراقبتی و بهبودی بهتر و سریعتر این بیماران توصیه میشود.