رانندگی پرخطر: مدل تعاملی نقش نظارت والدینی و همنشینی با همسالان منحرف در نوجوانان خانواده‌های نظامی

Abstract

مقدمه:نوجوانی مرحله حساسی برای شروع رفتار پرخطر محسوب می‌شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش نظارت والدینی و همنشینی با همسالان منحرف در رانندگی پرخطر نوجوانان خانواده نظامی صورت گرفته است. روش‌: طرح پژوهش حاضر از نوع همبستگی با استفاده از روش الگو-یابی معادلات ساختاری است. جامعه آماری پژوهش متشکل از کلیه نوجوانان دختر و پسر خانواده نظامی شهر تهران بود که 457 نفر از آنها با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند‌مرحله‌ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها از مقیاس‌های خطرپذیری نوجوانان ایرانی، نظارت والدینی و همنشینی با همسالان منحرف استفاده شد‌. داده‌ها با استفاده از شاخص‌های آماری همبستگی،T مستقل و مدل-سازی معادلات ساختاری، به کمک نرم افزارهای 18SPSS و 50/8 LISREL، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج پژوهش نشان می‌دهد که نظارت والدینی از طریق همنشینی با همسالان دارای تاثیر معنی‌داری بر رانندگی مخاطره آمیز می‌باشد و مدل واسطه ای ارائه شده قادر است 12 درصد از واریانس این رفتار را تبیین ‌کند. بحث: توجه جدی به نقش نظارت والدینی در کاهش همنشینی با همسالان منحرف و به دنبال آن کاهش احتمال خطرپذیری رانندگی از سوی نوجوانان از اهمیت بالایی برخوردار است.بنابراین دربرنامه‌های پیشگیرانه لازم است جهت کاهش این رفتار، عوامل مذکور مدنظر قرار گیرد.