مطالعه پیشرانه های قابلیت ائتلاف استراتژیک در سطح بنگاه؛ مورد صنعت زیست داروئی

Abstract

در صنعت زیست­فناوری یکی از موارد ضروری برای توسعه، مقوله تجاری­سازی است. تجاری­سازی نقطه تقابل نوآوری و کارآفرینی است، و شامل فرآیندها و فعالیت­هایی است که شکاف بین خلق ارزش اقتصادی و تحقق واقعی ارزش اقتصادی را پر می­کنند. در صنعت زیست­داروئی، برقراری ائتلاف بین شرکت­های زیست­داروئی و شرکت­های داروئی با سرعت به وضعیت و حالت غالب برای تجاری­سازی نوآوری تبدیل شده­است. مطالعه پیشرانه­های برقراری ائتلاف­ استراتژیک بین بنگاه­ها یکی از موضوعات مهم و قابل توجه است که در مقاله حاضر بدان پرداخته شده­است. براساس پیمایش انجام­شده برروی30 نفر از خبرگان صنعت داروئی کشور، نتایج آزمون هفت فرضیه با روش آماری تی-استیودنت و آزمون فرضیه هشتم با آنالیز واریانس درون­موردی تک­فاکتوری بدین قرار است. به­موجب تأیید فرضیه هشتم و نیز تأیید پنج فرضیه از هفت فرضیه مزبور، پیشرانه­های قابلیت ائتلاف استراتژیک به ترتیب اولویت عبارتند از: دسترسی به دارائی­های مکمل متناسب، قابلیت پویای مدیریت ائتلاف، یادگیری سازمانی، سرمایه اجتماعی، و وجود مکانیسم­های کاهش عدم­قطعیت انتخاب شرکای ائتلاف.