تأثیر پرایمینگ و فرسودگی بذر بر خصوصیات جوانه‌زنی، ویژگی‌های بیوشیمیایی و بیان ژن‌های آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانت در لوبیا Phaseolus Vulgaris (L.)

Abstract

به­منظور بررسی اثر پرایمینگ و فرسودگی (پیری تسریع­شده) بذر بر جوانه‌زنی و ترکیبات بیوشیمیایی گیاه لوبیا آزمایشی به­صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1395 با 3 تکرار انجام شد. تیمارها شامل فرسودگی (شاهد و دو سطح 88 و 78 درصد جوانه­زنی) و پرایمینگ (بدون پرایمینگ، هیدرو پرایمینگ، پرایمینگ با جیبرلین و اسید ‌سالیسیلیک) بود. ‌پس از استخراج RNA و ساخت cDNA بررسی بیان ژن‌های آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانت با استفاده از qRT-PCR، و برخی شاخص‌های فیزیولوژیک و بیوشیمیایی سنجیده شد. نتایج نشان داد که بیش‌ترین طول ریشه‌چه و ساقه‌چه، وزن‌تر ریشه‌چه و ساقه‌چه، وزن خشک ریشه‌چه و ساقه‌چه، میزان ذخایر فسفات از تیمار پرایمینگ با جیبرلین و بدون فرسودگی حاصل شد. هم‌چنین بیان ژن آنزیم پراکسیداز در تیمار پرایمینگ با جیبرلین و سطح فرسودگی 88 درصد بالاتر از سایر آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانت بود. با افزایش فرسودگی بیان ژن کاهش پیدا کرد به‌طوری­که کم‌ترین میزان بیان ژن آنزیم پراکسیداز در تیمار بدون پرایمینگ و سطح فرسودگی 78 درصد بود. در نتیجه، استفاده از پیش­تیمار جیبرلین موجب تقویت بذرهای ضعیف لوبیا می‌شود.