تاثیر پرایمینگ بذر و سطوح مختلف نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم در شرق استان گلستان

Abstract

یکی از عوامل دستیابی به عملکرد بالا در واحد سطح، سرعت و درصدجوانه­زنی بذرها و اسقرار گیاهچه­های حاصل از بذرهای کشت­شده است. پرایمینگ یکی از تکنیک­هایی است که می­تواند باعث افزایش درصد و سرعت جوانه­زنی و سبزشدن بذر گردد. بر این اساس در این آزمایش، عکس­العمل گندم به پرایمینگ و نیتروژن مورد ارزیابی قرار گرفت. به­منظور ارزیابی عکس­العمل ارقام گندم به پرایمینگ و نیتروژن این پژوهش به­صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی در 3 تکرار در مزرعه گل چشمه (استان گلستان) در سال 1394 اجرا شد. عامل پرایمینگ در پنج سطح، شامل نیترات پتاسیم (KNO3) با غلظت 2 درصد، سولفات روی (Znso4) با غلظت 03/0 درصد، کلریدپتاسیم با غلظت 2 درصد، پرایم با آب معمولی و بدون پرایم و عامل نیتروژن در 3 سطح و شامل مصرف 0، 75و 150 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص از منبع اوره بود. اثرات ساده پرایمینگ و سطوح کود نیتروژنی بر عملکرد و اجزاء آن در سطح یک درصد معنی‌دار بود، میزان عملکرد و اجزاء آن با پرایم بذر با سولفات روی و با افزایش سطوح کود نتیروژنی افزایش یافت، به‌طوری‌که عملکرد دانه با پرایم از 64/4464 به 30/5830 کیلوگرم در هکتار افزایش یافت. هم­چنین عملکرددانه از 3810 گیلوگرم در هکتار در تیمار شاهد به 5642 کیلوگرم در هکتار در تیمار 150 کیلوگرم نیتروژن خالص رسید. اثر متقابل پرایمینگ و سطوح کود نیتروژنی بر هیچ ‌یک از صفات در هیچ‌کدام از کرت‌ها معنی‌دار نبود.