نقش محرومیت احساسی و مصاحبت اجتماعی وتنهایی در سازمان در ایجاد احساس خوشبختی درکار

Abstract

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین محرومیت احساسی، مصاحبت اجتماعی و تنهایی در سازمان با خوشبختی در کار ضمن بررسی اثر تعدیل کننده کنترل شغلی انجام شده است. این مطالعه از لحاظ هدف کاربردی، از نوع توصیفی و با روش پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری در این مطالعه 212 نفر از کارکنان سازمان­های دولتی شهر سمنان است که به روش نمونه‌گیری در­ دسترس انتخاب شدند برای تحلیل داده­ها، روش حداقل مربعات جزئی و نرم افزار Smart PLS­2 مورد استفاده قرار گرفت. جهت سنجش روایی از روایی همگرا بهره گرفته شده به منظور برازش پایایی، آلفای کرونباخ مورد استفاده قرار گرفت و ضریب آن برای تمام سازه­های پژوهش بیشتر از 7/0 می­باشد. ­ نتایج نشان می­دهد که محرومیت احساسی بر تنهایی در سازمان تأثیر مثبت و معناداری دارد اما مصاحبت اجتماعی تأثیر منفی و معناداری در میزان احساس تنهایی کارکنان می­گذارد. نتایج پژوهش اثر مثبت و معنادار تنهایی و احساس خوشبختی در کار را تأیید کرد. همچنین تنهایی در سازمان رابطه میان محرومیت احساسی و حس خوشبختی را میانجی­گری می­کند، ولی رابطه میان مصاحبت اجتماعی و حس خوشبختی را میانجی­گری نمی­کند. با این وجود، کنترل شغلی رابطه میان تنهایی در سازمان و حس خوشبختی را تعدیل می­کند.