جهانی شدن سازمان ها و ماهیت سازمان های فراملیتی در ساختار شبکه ای

Abstract

در دنیای پیچیده و چند بعدی امروزه و با آغاز رقابت در سطح بین المللی، ماهیت و ساختار سازمان ها دگرگون شده است و الگوهای جدید ساختاری پدیدار شده که سازمان های فراملی و ساختار شبکه ای را می توان نمونه ای از این تغییرات قلمداد کرد. سازمان های فراملی، سازمان هایی هستند که فعالیتشان از قلمرو یک یا چند کشور فراتر رفته، همه دنیا را عرصه فعلایت های خود قرار داده اند. این سازمان های پیچیده ، سازمان های مستقلی را در سراسر دنیا دایر نموده اند که هر یک از آنها می توانند تمام فعالیت هایشان را خود به صورت مستقل انجام داده و برای بهره گیری از مزایای صرفه جویی انجام پاره ای از وظایفشان را به واحدهای دیگر در نواحی متعدد جهان بسپارند. استقلال و خود مختاری بخش های مختلف و اجزای سازمان باعث می شود که واحدهای کوچک از توان رقابتی بیشتری بهره مند شوند و در برابر تغییرات محیطی از خود واکنش نشان دهند. سازمان های فراملی برای بهره گیری از مزایای محلی و جهانی ایجاد ارتباطات درون سازمانی و برون سازمانی، از نوعی ساختار شبکه ای و چند بعدی استفاده می کنند. این ساختار چند بعدی یک ساختار بی نظم و قاعده است که دارای پیچیدگی های زیادی است ولی چارچوبی مناسب برای مواجه شدن با تغییرات سریع شرایط در دهه های اخیر است. در این مقاله الگوهای ساختاری این سازمان ها که عمدتا شامل ساختار های مبتنی بر محصول ، ساختار جهانی مبتنی بر منطقه جغرافیایی، ساختار جهانی ماتریسی و ساختار فراملیتی است و انواع استراتژی هایی که در چارچوب این ساختارها اتخاذ می شود مورد مطالعه قرار میگیرد. در این جا تاکید بر ساختار شبکه ای است و سعی می شود تا با ارائه اصول حاکم بر روابط شبکه ای این سازمان ها و توصیف مدیریت چنین سازمان هایی ، جنبه هایی از ماهیت وجودی این سازمان ها به رشته تحریر در آید.