تبیین مدل تصمیم‌گیری منابع انسانی بر پذیرش مسئولیت اجتماعی سازمان (CSR): مورد مطالعه معاونت تربیت‌بدنی و سلامت آموزش و پرورش خراسان رضوی

Abstract

مقدمه: تصمیم‌گیری منابع انسانی در پذیرش مسئولیت اجتماعی سازمان به‌عنوان هدف سازمان جهت به حداقل رساندن یا حذف هرگونه اثرات مضر و افزایش اثرات بلندمدت بر جامعه تعریف‌شده است. از این رو هدف پژوهش حاضر تحلیلی بر تصمیم‌گیری منابع انسانی بر پذیرش مسئولیت اجتماعی در سطح معاونت تربیت‌بدنی و سلامت اداره کل آموزش‌وپرورش استان خراسان رضوی بود. روش‌شناسی: روش پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و از حیث روش، توصیفی و پیمایشی بود. جامعه آماری شامل کلیه مدیران و کارکنان در معاونت تربیت‌بدنی و سلامت (مجموعاً 79 نفر) را شامل شد. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه عوامل مؤثر بر مسئولیت اجتماعی سازمان استفاده شد که روایی صوری و محتوایی آن توسط متخصصین تائید و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ 87/0 به دست آمد. نتایج: یافته‌ها نشان داد که بر اساس میزان اثر هر یک از سازه‌های پیش‌بین بر سازه ملاک «روش بشردوستانه» بیش‌ترین اثر را بر مسئولیت‌های اجتماعی کارکنان داشته است. سپس «روش اخلاقی CSR» و پس از آن «روش اقتصادی CSR» و «روش قانونیCSR» بر مسئولیت‌های اجتماعی کارکنان اثرگذار بودند. نتیجه‌گیری: جامعه از آموزش‌وپرورش این انتظار را دارد که در زمینه‌های مختلف به‌موقع و به‌درستی نیازهای دانش آموزان را بشناسند و محصولات سالم و خدمات درست به آن‌ها عرضه نمایند و نسبت به جامعه، احساس مسئولیت کنند. لذا معاونت تربیت‌بدنی و سلامت آموزش‌وپرورش استان خراسان رضوی، نشان داده‌اند که نمی‌توانند با به کار بردن رویکردها و راهبردهای قدیمی پاسخگوی نیاز ذینفعان و قشرهای مختلف جامعه باشند و نیاز است که به‌سوی به‌کارگیری راهبردهای جدید حرکت کنند.