بررسی مقایسه ای تفکر انتقادی دانش آموزان ناشنوا و عادی دوره دوم متوسطه شهر تهران

Abstract

پژوهش حاضر با هدف مقایسه ی تفکر انتقادی دانش آموزان ناشنوا و عادی مدارس متوسطه در تهران انجام شده است. روش این پژوهش علی – مقایسه ای بوده است و جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان ناشنوا (130 نفر) و عادی (17521) هنرستان های شهر تهران بوده که شامل مناطق (15،12،9،6،4،2) می باشد. جهت تعیین حجم نمونه کلیه 130 نفر دانش آموزان ناشنوا و 376 نفر از دانش آموزان عادی بر مبنای جدول مورگان با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب گردید. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه ی استاندارد ریکتس بوده است، پس از استخراج نتایج پرسشنامه­ها، با استفاده از نرم افزار SPSS محاسبات آماری آزمون t مستقل برای یافتن مقایسه دانش آموزان ناشنوا وعادی انجام شد. یافته های توصیفی بیانگر آن است که 9//54 درصد (278 دانش آموز) دانش آموزان پسر و 1/45 درصد دانش آموز دختر (228 دانش آموز) بوده اند. نتایج حاصل از آزمون t بیانگر آن است که خلاقیت، و تعهد به عنوان دو مولفه از تفکرات انتقادی در بین دانش آموزان ناشنوا وعادی دارای تفاوت نمی باشد ولی بالیدگی به عنوان یکی از مولفه های تفکرات انتقادی در بین دانش آموزان عادی و ناشنوا دارای تفاوت معنادار می باشد که نمرۀ آزمون t آن برابر با 34/2 و سطح معنی داری019/0 بوده است یعنی با 95 درصد اطمینان می توان گفت که تفاوت بین دانش آموزان عادی و ناشنوا از لحاظ بالیدگی معنادار می باشد. همچنین مجموع تفکر انتقادی با نمرۀ آزمون 77/1 t= و سطح معنی داری 07/0 نتیجه گیری می شود که در بین دانش آموزان عادی و ناشنوا از لحاظ تفکر انتقادی تفاوت ناچیزی وجود دارد.