مدل زمان‌بندی تخصیص اسکله‌ها در پایانه‌های بارگُنجی

Abstract

پایانه‌های بارگُنجی مکان‌هایی هستند که در آنها، محموله‌ها با استفاده از تجهیزات خاص از نقطه‌ای به نقطۀ د‌‌یگر منتقل می‌شوند. یکی از مهم‌ترین مسائل در برنامه‌ریزی عملیات ساحلی در پایانه‌های بارگُنجی، مسئلۀ برنامه‌ریزی پهلوگاه یا اسکله است، چراکه برنامۀ پهلودهی کشتی‌ها تأثیر بسزایی بر برنامۀ جرثقیل‌ها، محوطه، انبار و مسیریابی کامیون‌ها دارد. در این پژوهش، مدلی به‌منظور برنامه‌ریزی پهلوگاه با رویکرد برنامه‌ریزی هم‌زمان چند اسکله در یک بندر پیشنهاد شده است. برای ارزیابی مدل پیشنهادی، نتایج زمان‌بندی حاصل از سامانۀ FCFS (سامانۀ ورود اولین سرویس، که همان سامانۀ درنظرگرفته‌شده در حالت زمان‌بندی دستی است) با نتایج زمان‌بندی حاصل از الگوریتم واکنش شیمیایی مقایسه شد. زمان‌بندی مناسب کشتی‌ها برای پهلوگیری در اسکله و کاهش انتظار کشتی‌ها، بندر خرمشهر می‌تواند با افزایش جلب رضایت شرکت‌های کشتیرانی در رقابت با بنادر نزد‌‌یک خود، موفق‌تر عمل کند و بهره‌وری و سود‌‌‌دهی بالاتری داشته باشد. در پایان، این روش پیشنهادی با مجموعه‌داده‌های استاندارد موجود مورد تحلیل قرار گرفت. تفاوت تأخیر بین زمان‌بندی دستی و روش پیشنهادی در هنگام کم بودن تعداد کشتی‌های ورودی، به هم نزدیک است، اما با افزایش تعداد کشتی‌های ورودی در افق زمانی ثابت، تفاوت تأخیر میان دو روش افزایش چشمگیری می‌یابد. نتایج حاصل بیانگر کارایی بالای روش پیشنهادی در این پژوهش می‌باشد