ارائة الگوی بهبود ایمنی حمل‌ونقل دریایی با استفاده از سیستم ناوتکس در بندر فریدونکنار

Abstract

از دیر باز صنعت دریانوردی به عنوان یکی از خطرناک­ترین و سخت­ترین مشاغل محسوب می‌شود. امروزه وقوع صدها سانحة دریایی در جهان، صنعت دریانوردی را به عنوان خطرناک­ترین صنایع جهان معرفی کرده است. این حوادث خسارات جانی، مالی و زیست‌محیطی بسیاری را به دنبال دارد. ارتقای ایمنی حمل و نقل دریایی برای کشتی­های عبوری موضوعی است که باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد. در بعضی از بنادر و آبراه­های داخلی بیشترین ترددها مربوط به کشتی­های عبوری می­باشد. ناوتکس یک سیستم اتوماتیک و بین المللی برای ارسال اخطارهای هواشناسی و پیش­بینی­ها، اخطارهای ناوبری دریایی، عملیات جستجو و نجات، اطلاعیه علائم کمک‌ناوبری و غیر آن، به کشتی­ها می­باشد که مجوز تأسیس و راه­اندازی آن توسط سازمان جهانی دریانوردی امکان پذیر است. هدف اصلی این پژوهش شناسایی عوامل مؤثر بر بهبود ایمنی حمل و نقل دریایی برای کشتی­های عبوری و تعیین اولویت این عوامل در راستای تبیین الگوی بهبود ایمنی حمل و نقل دریایی با استفاده از سیستم ناوتکس بندر فریدونکنار در منطقة جنوب دریای خزر می­باشد. در این پژوهش با طراحی و توزیع پرسشنامه میان کارشناسان و خبرگان در سطح بنادر و سازمان مرکزی تهران به مطالعه میدانی در زمینة ارائة الگوی بهبود ایمنی حمل و نقل دریایی با استفاده از سیستم ناوتکس بندر فریدونکنار برای کشتی­های عبوری در جنوب دریای خزر و بررسی داده­ها با استفاده از مدلسازی معادلات ساختاری پرداخته شد و در مجموع 9 عامل (زیست‌محیطی، جغرافیایی، کاهش ریسک، کاهش بروز حوادث، بازدهی عملیات، مبادلة پیام، مدیریت اطلاعات، جمع­بندی اطلاعات و مدیریت زمان ) از مزایای ایمنی حاصل از استقرار سیستم ناوتکس شناسایی شد.