ارزیابی میزان بقای فرم های غیر قابل کشت هلیکوباکتر پیلوری در نمونه های آب

Abstract

هلیکوباکتر پیلوری عامل مهمی در ایجاد زخم های پپتیک و سرطان معده در انسان است. هنگامی که این باکتری در درون آب قرار می گیرد به فرم زنده اما غیرقابل کشت کوکوئید در می آید. این امر می تواند یکی از عوامل مهم انتقال آلودگی محسوب گردد. این مطالعه با هدف ارزیابی میزان بقای فرم های کوکوئید هلیکوباکتر پیلوری در نمونه های آب توسط روش های کشت و PCR انجام شد. این پژوهش به صورت تجربی بر روی 10 سویه هلیکوباکتر پیلوری جدا شده از نمونه های بالینی انجام گرفت. سویه های جدا شده به آب اضافه و در دماهای 4، 22 و 37 درجه سلیسیوس و به فواصل زمانی 1 و 2 ماه گرماگذاری شدند. در هر بار، نمونه ها بر روی محیط بروسلا بلاد آگار کشت داده شدند. پس از استخراج DNA، به منظور تکثیر ژن glmM از روش PCR استفاده گردید. همچنین حساسیت و اختصاصیت روش PCR مورد ارزیابی قرار گرفت. در مطالعه حاضر با استفاده از روش کشت در دمای 4 درجه در ماه اول هیچ فرم کوکوئیدی از باکتری در محیط کشت مشاهده نشد. اما درصد شناسایی باکتری در دمای 22 و 37 درجه سلیسیوس برابر با 10% و 20% بود. در ماه دوم نتیجه مثبتی تشخیص داده نشد. با استفاده از روش PCR مشخص گردید که این روش با حساسیت بیشتر نسبت به کشت در ماه اول و در دماهای 22، 4 و 37 درجه سلیسیوس به ترتیب قادر به شناسایی فرم های کوکوئید در 10%، 30% و 40% موارد هلیکوباکتر پیلوری بود. این گزارش در ماه دوم به صورت 0%، 20% و 30% بود. یافته های این مطالعه نشان می دهد که فرم های کوکوئید غیرقابل کشت هلیکوباکترپیلوری در آب، توسط روش های حساس، دقیق و اختصاصی مانند PCR قابل شناسایی می باشند.