بررسی تاثیر کاربرد گچ و تلقیح میکروبی بر زمان رسیدن کمپوست پیت نیشکر

Abstract

افزایش پسماند‌ها به خصوص پسماند‌های کشاورزی در دهه‌های اخیر به عنوان یک چالش مهم در زندگی بشری به‌شمار می‌آید. کمپوست کردن روش مناسبی برای مدیریت و ساماندهی پسماند‌ها می‌باشد. هدف از این پژوهش تاثیر تلقیح میکروبی و کاربرد گچ بر فرآیند تولید کمپوست پیت نیشکر و کوتاه شدن زمان رسیدن آن بود. این پژوهش در شرایط آزمایشگاهی با دو فاکتور کاربرد گچ (شامل سطوح 10، 5 و یک درصد وزنی گچ) و فاکتور میکروبی (شامل چهار سطح شاهد، تلقیح با کنسرسیوم باکتری، تلقیح با کنسرسیوم قارچ همچنین تلقیح همزمان کنرسیوم قارچ و باکتری) به‌صورت آزمایش فاکتوریل درقالب طرح پایهءکاملاً تصادفی و در سه تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که تلقیح میکروبی همراه با کاربرد گچ موجب افزایش معنی دار (P≤0.05) مقدار EC و درصد تجزیه (به ترتیبds m-1 89/3 و 16/49% حاصل از تلقیح با کنسرسیوم قارچ و باکتری و گچ 10 درصد) گردید. همچنین موجب کاهش pHتیمار‌ها پس از 90 روز انکوباسیون گردید. تلقیح میکروبی و کاربرد گچ منجر به کاهش معنی‌دار (P≤0.05) نسبت C/N پیت نیشکر از 93/90 در تیمار بدون تلقیح میکروبی همراه با گچ 10 درصد به 17/19 در گچ 10 درصد همراه با کنسرسیوم قارچ و باکتری شد. همچنین موجب غنی شدن کمپوست از عناصر فسفر و پتاسیم گردید. به طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد که تلقیح پیت نیشکر توسط قارچ فزاریوم و فانروکت کریزوسپوریوم همراه با باکتری Bacillus subtilis و Bacillus firmus همراه با کاربرد 10 درصد گچ سرعت تجزیه ترکیبات پیت نیشکر را افزایش داد و موجب کاهش زمان کمپوست شدن گردید.