بررسی و واکاوی نظام ارتباطات برای انتقال اطلاعات محیط زیستی در ایران و موانع پیش رو

Abstract

ارتباطات برای انتقال اطلاعات محیط زیستی، فرایند انتقال اطلاعات بین منابع و گیرندگان اطلاعات محیط زیستی از طریق کانال ها و مجاری ارتباطی است که در این تحقیق هدف بررسی توصیف این فرایند و چالش های پیش روی آن در ایران است. جامعه آماری تحقیق کارشناسان سازمان حفاظت محیط زیست کشور بودند که داده های تحقیق از 184 نفر از آنها با استفاده از ابزار پرسشنامه جمع آوری شد. نتایج تحقیق نشان داد که تولید کنندگان اصلی اطلاعات محیط زیستی؛ ادارات کل، سازمان حفاطت محیط زیست و منابع برون سازمانی مانند مراکز دانشگاهی و سازمان های بین المللی هستند و پیام های محیط زیستی بیشتر حاوی اطلاعاتی در مورد آلودگی های محیط زیستی واثرات ناشی از آن است و از طریق مجاری ارتباطی اینترنت، سایت های خبری و کارگاه ها منتقل می شود و غالباً توسط افراد متخصص و مافوق و یا کسانی استفاده می شود. که مشاغل آنها با محیط زیست ارتباط دارد. نتایج همچنین نشان دادکه مهمترین موانع پیش روی فرایند ارتباطات محیط زیستی؛ مدیریت نامناسب، پردازش ناکافی اطلاعات و دسترسی نداشتن به موقع و کافی به اطلاعات می باشدکه دلیل اصلی آن نبود یک دیدگاه سازمانی و فرایندی از سوی مسئولان و مدیران و توانایی ناکافی در پردازش و تلفیق داده ها و افزایش قابلیت کاربردی آنها توسط سایر دست اندکاران محیط زیستی (کارشناسان) است.