بررسی شرایط مناسب برای نگه داری نمونه خون ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) با هدف پایش زیستی توسط سنجش کامت

Abstract

پایش زیستی از عمده­ترین راه های بررسی وضعیت آلودگی در اکوسیستم های آبی می­باشد که در آن از بایومارکر ها در سطوح مختلف جهت ردیابی اثرات آلاینده ها بر آبزیان استفاده می­شود. از آنجایی که امروزه بسیاری از آلاینده های زیست محیطی بعنوان جهش زا شناخته می­شوند، تحقیقات پیرامون اثرات حضور اینگونه مواد در اکوسیستم های آبی بکمک بایومارکرهای ژنوتوکسیک توجه زیادی را به خود معطوف داشته است. اما یکی از مشکلات اساسی در این زمینه، نگهداری مناسب نمونه های بیولوژیک و انتقال بدون آسیب آن ها به آزمایشگاه است. برای این منظور نیاز است تا شرایط مناسب، برای اجتناب از بروز خطای آزمایش جهت بررسی آسیبDNA با هدف تحلیل وضعیت زیستگاه بررسی و استاندارد سازی شود. لذا در این تحقیق از سنجش کامت بعنوان یک روش نوین در زمینه مطالعات بایومارکر مولکولی -که بر مبنای اندازه­گیری آسیب های منعکس شده بصورت شکست رشته ای در سلول ها می­باشد- برای بررسی اثر مقایسه ای سه محلول نگهداری (FBS، L-15 و PBS) بر یکپارچگیDNA نمونه سلول های خون ماهی قزل آلای رنگین کمان (<em>Oncorhynchus</em> <em>mykiss</em>) در زمان های مختلف پس از خونگیری (6، 12، 24 و 48 ساعت) استفاده شد. درصد بقای سلول ها نیز در فواصل زمانی مورد نظر توسط روش رنگ آمیزی تریپان بلو محاسبه گردید. نتایج سنجش کامت بر روی نمونه های خون نگه داری شده در محلول هایL-15 وFBS ، تفاوت معنی­داری را در میزان آسیب DNA بین زمان های مورد نظر نشان ندادند در حالیکه نمونه های نگه داری شده در PBS، از 24 ساعت پس از شروع نگه داری افزایش معنی دار سطح آسیبDNA را نسبت به زمان صفر (بعنوان شاهد) نشان دادند (05/0> P). بر طبق این نتایج به نظر می­رسد مهمترین عامل در حفظ بقای گلبول های قرمز طی نگهداری در محلول های مختلف، اسمولاریتی محیط نگهداری باشد. در مجموع نتایج این مطالعه نشان می­دهد که نمونه های خون ماهی آب شیرین را می­توان تا 48 ساعت بدون آسیب معنی دار DNA در محلول های L-15 و یا FBS تحت شرایط دمایی °C 4 و تاریکی نگه داری نمود.