تحلیل میزان تاب آوری اجتماعات روستایی سیستان دربرابر مخاطرات محیطی

Abstract

<strong>وقوع مخاطرات طبیعی مانند سیل، </strong><strong>زلزله، </strong><strong>خشک‌سالی</strong><strong> و غیره؛ </strong><strong>در فضاهای جغرافیایی به ویژه نواحی روستایی در بیشتر موارد خسارات فراوان و غیرقابل جبرانی باقی می‌گذارد و مانع جدی در راه توسعه پایدار جوامع انسانی به‌ حساب </strong><strong>می‌آید. هدف پژوهش</strong><strong> حاضر، سنجش و تحلیل میزان تاب آوری </strong><strong>اجتماعات روستایی در برابر مخاطرات محیطی </strong><strong>وعوامل مؤثر بر آن در نواحی روستایی سیستان </strong><strong>می‌باشد.</strong><strong>روش پژوهش حاضر به لحاظ ماهیت کاربردی-توسعه ای و از حیث روش توصیفی-تحلیلی با رویکرد کمی-پیمایشی بود. جامعه آماری پژوهش برابر با 373(روستاهای بالای 50 خانوار) بود که </strong><strong>با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه‌ای به تعداد 189نفر به روش </strong><strong>تصادفی طبقه‌ای متناسب با حجم جامعه آماری به عنوان نمونه آماری انتخاب گردیدند. در ابتدا با استفاده از </strong><strong>روش </strong><strong>کتابخانه‌ای، شاخص‌ها و عوامل تاثیرگذار بر تاب آوری روستاییان منطقه سیستان شناسایی شده سپس تهیه اطلاعات به وسیله پرسشنامه و عملیات میدانی انجام شد. یافته ها </strong><strong>با استفاده از نرم‌افزار </strong><strong>SPSS</strong><strong> مورد واکاوی قرار گرفت. با توجه به مقدار </strong><strong>β</strong><strong> حاکی از آن است که عوامل مدیریتی، عوامل نهادی، عوامل اقتصادی و عوامل کالبدی که به ترتیب برابر 079/0 و 075/0 و 012/0 و 024/0 با سطح معنی‌داری 313/0 و 327/0 و 868/0 و 743/0 که بزرگ‌تر از 05/0، (05/0 <</strong><strong>P </strong><strong>) به‌دست‌آمده است؛ پیش‌بینی کننده تاب آوری </strong><strong>روستاییان منطقه سیستان نمی‌باشند و تنها عوامل اجتماعی توان پیش‌بینی یا به عبارتی تأثیرگذاری بر تاب آوری </strong><strong>روستاییان سیستانی را دارند.</strong>